праніза́ць, ‑ніжу, ‑ніжаш, ‑ніжа;
1.
2.
3.
4.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
праніза́ць, ‑ніжу, ‑ніжаш, ‑ніжа;
1.
2.
3.
4.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пру́гкі, ‑ая, ‑ае.
1. Які хутка прымае першапачатковую форму пасля сціскання або згінання.
2. Не друзлы, не вялы; крамяны, моцны.
3. Лёгкі, спружыністы (пра рухі).
4. Які мае вялікую сілу ціску; моцны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разбі́цца, разаб’юся, разаб’ешся, разаб’ецца; разаб’ёмся, разаб’яцеся;
1. Распасціся на часткі, трэснуць, раскалоцца ад удару (удараў).
2. Пашкодзіць, разбіць сабе да крыві частку
3. Раздзяліцца на часткі, групы.
4.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сфармірава́цца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца;
1. Набыць якую‑н. форму, выгляд у працэсе развіцця; утварыцца.
2. Набыць устойлівыя, закончаныя рысы, якасці; скласціся.
3. Арганізавацца, скласціся, стварыцца (пра калектыў, установу і пад.).
4. Саставіцца ў выніку счаплення вагонаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
худы́ 1, ‑ая, ‑ое.
З тонкім, сухарлявым целам.
худы́ 2, ‑ая, ‑ое.
1. Дрэнны.
2. Дзіравы; стары.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шурпа́ты, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае нягладкую, з невялікімі няроўнасцямі паверхню.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шы́на, ‑ы,
1. Металічны абруч, нацягнуты на вобад кола, полаза для большай трываласці.
2. Суцэльная гумавая пакрышка, абалонка з напоўненай паветрам гумавай камерай, якія надзяваюцца на вобад кола для паляпшэння руху, павелічэння амартызацыі.
3.
4. У электратэхніцы — медны, алюмініевы або стальны праваднік (прамавугольнага ці круглага сячэння), які выкарыстоўваецца для вялікіх токаў.
[Ням. Schiene.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эне́ргія, ‑і,
1. Адна з асноўных уласцівасцей матэрыі — агульная колькасная мера руху і ўзаемадзеяння ўсіх яе відаў.
2. Дзейная сіла, спалучаная з настойлівасцю ў дасягненні пастаўленай мэты.
•••
[Ад грэч. enérgeia — дзеянне, дзейнасць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Паха, па́хва, пахва́,
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
свабо́дны, ‑ая, ‑ае.
1. Які не ведае прыгнёту, эксплуатацыі, заняволення, які карыстаецца свабодай (у 2 знач.).
2. Які валодае дзяржаўнай незалежнасцю, суверэнны.
3. Які не з’яўляецца рабом, прыгонным.
4. Які мае права, магчымасць распараджацца сабою па ўласнаму жаданню; незалежны, не звязаны ні з кім якім‑н. абавязкамі, адносінамі.
5. Які не ведае перашкод, абмежаванняў.
6. Бесперашкодны, неабмежаваны законам.
7. Які адбываецца, працякае лёгка, без перашкод, цяжкасцей.
8. Нікім, нічым не заняты; пусты, вольны.
9.
10. Больш чым дастатковы па велічыні; раскошны.
11. Які ні да чаго не прымацаваны, ні з чым не злучаны.
12. Які не перадае руху іншым часткам механізма, вызвалены ад счаплення, ад нагрузкі.
13. Які не знаходзіцца ў хімічным злучэнні з чым‑н.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)