Verbum

усо́хнуцца, ‑нецца; пр. усохся, усохлася; зак.

Зменшыцца ў вазе, аб’ёме пры высыханні. Усохлася зерне.

фалрэ́п, ‑а, м.

Спец. Засцерагальны трос, які замяняе парэнчы пры ўваходных трапах на суднах.

[Гал. valreep.]

фасцыя́цыя, ‑і, ж.

Спец. Выродлівая дэфармацыя парасткаў раслін, пры якой яны становяцца пляскатымі, шаблепадобнымі.

[Ад лац. fascia — павязка.]

фераспла́ў, ‑лаву, м.

Спец. Сплаў жалеза з іншымі элементамі, які выкарыстоўваецца пры выплаўцы сталі.

фібрынаге́н, ‑у, м.

Растваральны бялок плазмы крыві, які ператвараецца пры яе згортванні ў фібрын.

[Ад лац. fibra — валакно і грэч. genos — род.]

фразі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

Выдзяляць у вымаўленні або пры выкананні выразныя месцы фраз.

[Фр. phraser.]

фрыкцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які дзейнічае пры дапамозе сіл трэння. Фрыкцыйны прэс. Фрыкцыйная піла.

цыталізі́н, ‑у, м.

Рэчыва, якое ўтвараецца ў крыві пры ўвядзенні ў арганізм чужародных клетак.

[Ад грэч. kýtos — ёмішча, клетка і lýsis — разбурэнне, растварэнне.]

цыяно́з, ‑у, м.

Сіняватая афарбоўка скуры пры некаторых хваробах, звязаных з расстройствам кровазвароту; сінюшнасць.

[Ад грэч. kyanos — цёмна-сіні.]

шчаўку́н, ‑а, м.

Жук, які ўтварае характэрны гук пры пераварочванні са спіны на брушка.