Verbum

аске́пак, -пка, мн. -пкі, -пкаў, м.

1. Востры кавалак чаго-н. разбітага, асколак; трэска.

2. перан. Пра тое, што засталося ад мінулага.

А. часу.

асляпля́льны, -ая, -ае.

1. Вельмі яркі.

Асляпляльнае сонца.

2. перан. Які робіць моцнае ўражанне (звычайна аб прыгожай знешнасці).

Асляпляльная прыгажосць.

|| наз. асляпля́льнасць, -і, ж.

астрано́мія, -і, ж.

Навука аб нябесных целах, іх сістэмах, паходжанні, будове, законах руху, хімічным саставе.

|| прым. астранамі́чны, -ая, -ае.

Астранамічная лічба (перан.: надзвычай вялікая).

аце́слівы, -ая, -ае (разм.).

1. Пра вязкі, недапечаны, з закальцам хлеб.

А. хлеб.

2. перан. Нясвежы, памяты; неачэсаны.

А. хлопец.

|| наз. аце́слівасць, -і, ж.

біцю́г, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Рабочы конь — цяжкавоз буйной пароды.

2. перан. Пра высокага, мажнога чалавека (разм.).

Такі б. сноўдаецца без справы.

агале́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.

1. Агаліцца, страціць покрыва.

Агалелі дрэвы, палі.

2. перан. Збяднець, згалець.

За вайну агалела вёска.

|| наз. агале́нне, -я, н.

адгрыме́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -мі́ць; зак.

1. Перастаць грымець.

Адгрымеў гром.

2. перан. Прайсці, закончыцца.

Адгрымелі баі.

Адгрымела яго слава.

абвя́лы, -ая, -ае.

1. Прывялы, без жыццёвых сокаў (пра расліны).

Абвялая трава.

2. перан. Пазбаўлены сілы, бадзёрасці, здольнасці дзейнічаць, расслаблены.

А. ад слабасці чалавек.

абся́г, -у, м.

1. Прастора, абшар, далягляд.

Любавацца абсягам палёў.

2. перан. Сфера, галіна дзейнасці каго-, чаго-н.

А. інтарэсаў.

|| прым. абся́жны, -ая, -ае.

фарс, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Тэатральная п’еса лёгкага, сатырыка-гумарыстычнага зместу.

2. перан. Нешта ганебнае, цынічнае.

Пусты ф.

|| прым. фа́рсавы, -ая, -ае.