знать​I несов. ве́даць, знаць;

◊

даёт себя́ знать дае́ сябе́ адчува́ць (адчу́ць), дава́цца (да́цца) у зна́кі;

дать о себе́ знать даць аб сабе́ знаць;

де́лай, как зна́ешь рабі́, як ве́даеш (як хо́чаш);

зна́ем мы вас ирон. ве́даем мы вас;

знай на́ших шутл. ве́дай на́шых;

знать ме́ру ве́даць ме́ру;

знать не знаю́ (ве́дать не ве́даю) ве́даць не ве́даю;

знать своё ме́сто ве́даць сваё месца́;

знать со́весть мець сумле́нне;

знать толк (в чём) мець густ (разбіра́цца) (у чым);

знать це́ну кому́, чему́ ве́даць, чаго́ хто ва́рты, ве́даць цану́ каму́, чаму́;

как зна́ешь (зна́ет, зна́ете, зна́ют) як зна́еш (зна́е, зна́еце, зна́юць), як хо́чаш (хо́чаце, хо́чуць);

как (почём) знать хто ве́дае?;

кто его зна́ет хто яго́ ве́дае;

на́до (пора́) и честь знать трэ́ба і ме́ру ве́даць;

не знать ве́ку (изно́су, изно́са) не мець зно́су;

не знать поко́я (о́тдыха и т. п.) не мець (не знаць) спако́ю (адпачы́нку и т. п.);

не знать сна не спаць;

не могу́ знать уст. не ве́даю;

сам зна́ю я гэ́та і сам ве́даю;

знать в лицо́ знаць у твар;

то и знай разг. раз-по́раз, сюд-туд;

то́лько и зна́ет (зна́ю, зна́ешь и т. д.), что… то́лькі і ве́дае (ве́даю, ве́даеш и т. д.), што…;

е́сли бы знать, что… (переводится соответствующими личными формами глаг. ве́даць; каб жа ве́даў, каб жа ве́дала, каб жа ве́далі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

führen

1.

vt

1) ве́сці, вадзі́ць

j-n an [bei] der Hand ~ — ве́сці каго́-н. за руку́

2) (з указаннем напрамку руху) выво́дзіць, прыво́дзіць, уво́дзіць

j-n auf die Spur ~ — наво́дзіць каго́-н. на след

3) ве́сці; кірава́ць

die Trúppen ~ — кама́ндаваць во́йскамі

das Rúder ~ — стая́ць ля руля́, кірава́ць (тс. перан.)

ein Geschäft ~ — мець [трыма́ць] кра́му

den Háushalt ~ — ве́сці дама́шнюю гаспада́рку

den Vórsitz ~ — быць старшынёй, ве́сці сход

4) вадзі́ць, ру́хаць па чым-н.

den Bógen ~ — вадзі́ць смычко́м

5) вазі́ць, пераво́зіць

6) мець [насі́ць] пры сабе́

den Pass bei sich (D) ~ — мець пры сабе́ па́шпарт

éinen Títel ~ — мець ты́тул

7) трыма́ць, мець у про́дажы (які-н. тавар)

8)

den Beféhl ~ — распараджа́цца

éinen Prozéss ~ — ве́сці судо́вую спра́ву

j-n in Versúchung ~ — уве́сці каго́-н. у спаку́су

◊ etw. im Schílde ~ — заду́мваць, паду́мваць што-н.

hínters Licht ~ — уво́дзіць у зман

2.

vi

1) прыво́дзіць, ве́сці

wohín soll das ~? — да чаго́ гэ́та прывядзе́?

2) спарт. ве́сці, лідзі́раваць

die Mánnschaft führt mit zwei Púnkten — кама́нда лідзі́руе з двума́ ачка́мі

3.

(sich) трыма́ць [паво́дзіць] сябе́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Deut

m

nicht éinen ~ háben — не мець ні капе́йкі

nicht éinen ~ wert sein — быць нічо́га не ва́ртым

kéinen ~ von etw. (D) verstéhen* — нічо́га не разу́мець [не ця́міць] (аб чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

erhálten

*

1.

vt

1) атры́мліваць

2) захо́ўваць, падтры́мліваць (у якім-н. стане)

3) кармі́ць, трыма́ць

2.

(sich)

1) захо́ўвацца

2) кармі́цца, кармі́ць сябе́

sich jung ~ — мець саладжа́вы вы́гляд

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Fang

m -(e)s, Fänge

1) ло́ўля; ло́вы

2) уло́ў, здабы́ча

éinen ~ háben — атрыма́ць до́бры ўло́ў; мець уда́чу

3) pl і́клы (дзіка, сабакі)

4) pl ла́пы (драпежнай птушкі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Búckel

m -s, - горб; спі́на, пле́чы

(éinen) auf den ~ bekómmen* — атрыма́ць па шді

etw. auf dem ~ háben — мець што-н. за плячы́ма

éinen krúmmen ~ háben — гнуць спі́ну, дагаджа́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Pfénnig

m -s, -e i - пфе́ніг (манета)

kéinen ~ Geld háben — не мець ні граша́

er dréhte jéden ~ zéhnmal um — ён лічыў ко́жную капе́йку, ён тро́сся над ко́жнай капе́йкай

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Gesúndheit

f - здаро́ўе

éine únerwüstliche [robúste] ~ háben — мець мо́цнае здаро́ўе

auf j-s ~ trínken* — піць за чыё-н. здаро́ўе

bei gúter ~ — пры по́ўным здаро́ўі

zur ~! — бу́дзьце здаро́выя! (пры чханні)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zawołanie

н. прызыў; заклік; кліч; zawołanie na pomoc — заклік на дапамогу;

mieć na zawołanie — заўсёды мець пад рукой;

być na zawołanie — быць напагатове;

na zawołanie разм. толькі клікні!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dotykać

dotyka|ć

незак.

1. kogo/czego датыкацца, дакранацца да каго/чаго, кранаць што;

2. czego прымыкаць; сутыкацца; мець агульную мяжу;

ulica dotykać parku — вуліца прымыкае да парка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)