праця́гласць, -і, ж.

1. Адлегласць у прасторы, занятая чым-н.

П. трубаправода.

2. Час, на працягу якога што-н. дзейнічае, адбываецца.

П. камандзіроўкі.

П. гуку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ранжы́р, -у, м.

1. Пастраенне ў калоне ваенных па росце (спец.).

Пастроіцца па ранжыры.

2. перан. Пэўны парадак у чым-н.

|| прым. ранжы́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сапе́рнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Дамагаючыся адной і той жа мэты, спаборнічаць з кім-, чым-н., імкнуцца перамагчы.

С. у ведах.

|| наз. сапе́рніцтва, -а, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

тост¹, -у, М то́сце, мн. -ы, -аў, м.

Застольная прапанова выпіць за чыё-н. здароўе, за поспех у чым-н. або ў гонар каго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

узмахну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак., чым.

Махнуць (з рухам уверх).

У. крыламі.

|| мнагакр. узма́хваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. узма́х, -у, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шапкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; незак. (разм.).

1. Уніжальна прасіць каго-н. аб чым-н.

2. Рабалепстваваць, нізкапаклоннічаць; вітацца, знімаючы шапку.

|| наз. шапкава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

bound up in, bound up with

а) це́сна зьвя́заны з чым

б) ве́льмі адда́ны каму́-чаму́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

do away with

а) спыні́ць; скасава́ць

б) пако́нчыць з чым; пазбы́цца каго́-чаго́

в) забі́ць каго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

outweigh

[,aʊtˈweɪ]

v.t.

1) пераважа́ць, быць цяжэ́йшым

2) пераважа́ць ва́ртасьцю, ва́жнасьцю або́ ўплы́вам; браць верх над чым

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

напрыганя́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-чаго.

1. Прыгнаць, прымусіць прыйсці, прыслаць у вялікай колькасці. Напрыганяць кароў на пашу. Напрыганяць рабочай сілы.

2. Разм. Едучы на чым‑н., кіруючы чым‑н., даставіць. Напрыганяць машын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)