Verbum

індывідуалі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які праяўляе індывідуалізм у поглядах, паводзінах.

|| ж. індывідуалі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. індывідуалі́сцкі, -ая, -ае.

інтэліге́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Асоба, якая належыць да інтэлігенцыі; інтэлігентны чалавек.

|| ж. інтэліге́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. інтэліге́нцкі, -ая, -ае.

налі́чваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. гл. налічыць.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Утрымліваць, змяшчаць у сабе нейкую колькасць каго-, чаго-н.

Атрад налічваў трыста чалавек.

зайздро́сны, -ая, -ае.

1. Які заўсёды зайздросціць, поўны зайздрасці, які выражае зайздрасць.

З. чалавек.

З. позірк.

2. Здольны абудзіць зайздрасць.

З. лёс.

Зайздроснае здароўе.

|| наз. зайздро́снасць, -і, ж.

замёрзлы і заме́рзлы, -ая, -ае

1. Зацвярдзелы ад холаду; пакрыты ледзяной коркай.

Замёрзлая гразь.

Замёрзлыя вокны.

Замёрзлыя пальцы (моцна азяблыя).

2. Які загінуў, памёр ад холаду.

З. чалавек.

асі́лак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м.

1. Герой беларускіх казак, воін вялікай сілы, мужнасці; волат.

2. перан. Чалавек магутнай сілы, мужнасці, адвагі.

|| прым. асі́лкавы, -ая, -ае.

Асілкавая постаць.

аслу́хацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак.

1. Недачуць, не разабраць, што сказана.

Ці не аслухаўся я?

2. Уважліва ўслухацца.

Чалавек аслухаўся і перастаў баяцца.

|| незак. аслу́хвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

аднаго́дак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м., чый або з кім (разм.).

Чалавек аднаго года нараджэння з кім-н.; равеснік.

|| ж. аднаго́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак.

адэ́пт, -а, М -пце, мн. -ы, -аў, м.

1. (кніжн.). Чалавек, азнаёмлены з тайнамі якога-н. вучэння, секты.

2. перан. Заўзяты паслядоўнік, прыхільнік якога-н. вучэння.

А. анархізму.

акая́нны, -ая, -ае.

1. Пракляты, адхілены царквою, грахаводны, паганы.

2. Жорсткі, бесчалавечны, непрыемны.

А. чалавек.

Акаянная душа.

3. Ужыв. як лаянкавае, асуджальнае слова (разм.).

Адыдзіся ад мяне, акаянны!