па́часкі, ‑аў; адз. няма.

Рэшткі, адходы пры часанні лёну, канапель і пад. Пяньковыя пачаскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пікета́ж, ‑у, м.

Спец. Выбар пунктаў на мясцовасці і адзначэнне іх калкамі пры нівеліраванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прашчу́пвацца, ‑аецца; незак.

1. Адчувацца пры прашчупванні. Пульс слаба прашчупваецца.

2. Зал. да прашчупваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рафінёр, ‑а, м.

Машына для раздрабнення і ачысткі грубай драўнянай масы пры вырабе паперы.

[Ад фр. raffineur — ачышчальнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэпазі́цыя, ‑і, ж.

Спец. Упраўка зрушанай косці пры пераломе, а таксама ўпраўка вывіхнутай канечнасці.

[Лац. repositio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

садамі́я, ‑і, ж.

Разнавіднасць палавой ненармальнасці, пры якой палавая цяга накіравана на жывёл; скаталожніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самааку́пнасць, ‑і, ж.

Спосаб вядзення гаспадаркі, пры якім расходы пакрываюцца ўласнымі даходамі прадпрыемства, установы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самааку́пны, ‑ая, ‑ае.

Такі спосаб гаспадарання, пры якім расходы пакрываюцца ўласнымі даходамі. Самаакупнае выданне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самагаво́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які ўзнаўляе гукі мовы пры дапамозе адпаведнага механізма. Самагаворны апарат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаінду́кцыя, ‑і, ж.

Узбуджэнне электрарухаючай сілы індукцыі ў правадніку пры змяненні ў ім току.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)