Verbum

інквізі́цыя, -і, ж.

1. У 13-19 стст.: следчы і карны орган каталіцкай царквы, які дзейнічаў крайне жорсткімі метадамі ў барацьбе з ерэтыкамі.

Іспанская і.

2. перан. Мучэнне, катаванне.

Гэта не жыццё, а і.

|| прым. інквізіцы́йны, -ая, -ае (да 1 знач.).

інко́гніта.

1. прысл. Тайна, хаваючы сваё імя.

Прыехаць і.

2. наз., нескл., н. Знаходжанне пад выдуманым імем.

Захоўваць і.

3. наз. нескл., м. і н. Асоба, якая скрывае сваё сапраўднае імя.

Зноў з’явіўся (з’явілася) учарашні (учарашняе) і.

інкрустава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., што.

Упрыгожыць (упрыгожваць) узорамі, малюнкамі з урэзаных у паверхню пласцінак з іншага матэрыялу. 1. мэблю. 1. металам па дрэве.

|| наз. інкрустава́нне, -я, н. і інкруста́цыя, -і, ж.

інкруста́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Мастак, які займаецца інкрустацыяй.

|| прым. інкруста́тарскі, -ая, -ае.

інкруста́цыя, -і, ж.

1. гл. інкруставаць.

2. Упрыгажэнне ў выглядзе узораў, малюнкаў з перламутру, дрэва і іншых матэрыялаў, урэзаных у паверхню прадмета.

Шкатулка з інкрустацыяй.

інкрымінава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак. і незак., што, каму-чаму.

Абвінаваціць (абвінавачваць), прад’явіць (прад’яўляць) каму-н. абвінавачанне ў чым-н.

І. каму-н. удзел у забойстве.

інкуба́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяльны апарат для штучнага вывядзення куранят, моладзі рыб і інш.

|| прым. інкуба́тарны, -ая, -ае.

Інкубатарныя кураняты.

інкубато́рый, -я, мн. -і, -яў, м. (спец.).

Памяшканне, у якім размешчаны інкубатары.

інкуба́цыя, -і, ж. (спец.).

1. Скрыты перыяд хваробы з моманту заражэння да з’яўлення яе першых прымет.

2. Штучнае вывядзенне маладых асобін у інкубатары.

|| прым. інкубацы́йны, -ая, -ае.

І. перыяд.

інсаля́цыя, -і, ж. (спец.).

Асвятленне сонечнымі промнямі.

Ступень інсаляцыі памяшкання.

|| прым. інсаляцы́йны, -ая, -ае.