beátmen

vt мед. рабі́ць шту́чнае дыха́нне (каму-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

beéindrucken

vt рабі́ць (мо́цнае) ура́жанне (на каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

beéngen

vt

1) абмяжо́ўваць

2) рабі́ць турбо́ты; турбава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

beféuchten

vt

1) намо́чваць, рабі́ць вільго́тным

2) араша́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

schlíchten

vt

1) рабі́ць ро́ўным [гла́дкім]

2) ула́джваць (спрэчку)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áuskerben

vt рабі́ць нарэ́зкі (на чым-н.); вышчэ́рбліваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

fólgern

vi рабі́ць вы́вад [высно́ву]

daráus fólgert — адсю́ль выцяка́е

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

чыні́ць, чыню, чыніш, чыніць; незак., што.

1. Рабіць, учыняць, тварыць. Чыніць суд і расправу. □ Ніякай бяды.. [рака] ніколі не чыніла: не пагражала людзям разлівам, не размывала берагоў, не шумела злоснай пенай. Кулакоўскі. Як у хаты рабункі чыніць Панаедуць чужыя салдаты, Сэрца ўраз зашчыміць, зашчыміць — Бо ўмясціла ўсе хаты. Куляшоў. Запас бяды не чыніць. Прымаўка. // Ствараць, утвараць; ставіць. Амерыканскія ўлады чынілі розныя перашкоды савецкім журналістам. «ЛіМ».

2. Рабіць кудзелю. Дзяўчаты чынілі кудзелю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аперы́раваць

(лац. operre)

1) рабіць хірургічную аперацыю;

2) выконваць якія-н. дзеянні, дзейнічаць;

3) карыстацца чым-н. (напр. а. лічбамі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

беатыфіка́цыя

(с.-лац. beatificatio, ад лац. beatus = блажэнны + facere = рабіць)

акт залічэння католіка ў лік блажэнных, які выконвае рымскі папа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)