сэ́дас, ‑а, м.

Абл. Месца жыхарства, сяліба; котлішча. Трэба было вяртацца назад, у горад. Але .. [Язэпа] цягнула на стары бацькаў сэдас. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атато́шка

(ад гр. us, otos = вуха + topos = месца)

здольнасць вызначаць месцазнаходжанне крыніцы гуку пры аднолькавым слыху абодвума вушамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аўтаба́за

(ад аўта- + база)

транспартнае прадпрыемства па арганізацыі перавозак на аўтамабілях, а таксама месца стаянкі і рамонту аўтамабіляў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

даміні́цый

(лац. dominicium)

1) месца плацяжу па вэксалю, якое ўказваецца пры яго прад’яўленні крэдытору;

2) юрыдычны адрас асобы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ізахо́ры

(ад ba- + гр. chora = прастора, месца)

лініі, якія паказваюць на дыяфрагме працэсы, што адбываюцца пры пастаянным аб’ёме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пратэі́ды

(ад гр. proteion = першае месца + eidos = выгляд)

складаныя бялкі, утвораныя з простых бялкоў і рэчыва небялковай прыроды.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пратэі́ны

(ад гр. proteion = першае месца)

простыя бялкі, аснова, на якой пабудаваны асобныя клеткі жывёльнага арганізма і раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

экато́п

(ад эка- + гр. topos = месца, становішча)

сукупнасць прыродных фактараў (кліматычных, грунтавых), якая характарызуе пэўную аднародную частку зямлі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

То́клішча ’месца, дзе стаяў ток’ (баран., Сл. ПЗБ), ’вытаптанае месца, вытаптаны ўчастак (на полі, у агародзе)’ (пух., Сл. ПЗБ), ’пажарышча’ (баран., ЛА, 4), сюды ж то́кавішча ’месца, дзе быў ток’ (Касп.), то́кывішча ’гумнішча’ (талач., ЛА, 4). Да ток 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Свёкліна ‘месца на сенажаці з высокай густой травой’ (Сцяшк. Сл.). Магчыма, з *сёкліна ‘вільготнае месца’, параўн. рус. пск. сёкать ‘мачыцца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)