гуля́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

Вечарынка з пачастункам або вясёлае правядзенне часу ў кампаніі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

двайні́к¹, -а́, мн. -і́, -о́ў, м., чый або каго.

Чалавек, які мае поўнае падабенства з другім чалавекам.

Мой д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дваццацігадо́вы, -ая, -ае.

1. гл. дваццацігоддзе.

2. Які праіснаваў дваццаць гадоў або мае такі ўзрост.

Дваццацігадовая служба.

Д. юнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дра́тва, -ы́, ж.

Тоўстая насмоленая або навошчаная нітка для шыцця абутку, конскай вупражы і пад.

|| прым. дра́твенны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дырыжы́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак., чым.

Кіраваць аркестрам або хорам пры выкананні музычнага твора.

|| наз. дырыжы́раванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ванілі́н, -у, м.

Пахучае арганічнае рэчыва, якое знаходзіцца ў стручках ванілі або атрымана штучным спосабам.

|| прым. ванілі́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ве́рсія, -і, мн. -і, -сій, ж.

Адзін з варыянтаў выкладу або тлумачэння якога-н. факта ці падзеі.

Новая в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вы́шкі, -шак.

Насціл пад страхой у хляве або ў канюшні для сена, розных гаспадарчых прылад.

Класці сена на в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вяза́нне, -я, н.

1. гл. вязаць.

2. Тое, што звязана або вяжацца (пруткамі, кручком і пад.).

Адкласці ўбок в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вятро́ўнік, -у, м.

Шматгадовая лугавая травяністая расліна сямейства ружакветных з ружовым або жаўтавата-белым суквеццем.

|| прым. вятро́ўнікавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)