Verbum

пахадзі́ць, -хаджу́, -хо́дзіш, -хо́дзіць; зак.

Хадзіць (у 1 [гл. ісці ў 1 знач.], 2—6 знач.) некаторы час.

П. па лесе.

П. у новай сукенцы.

П. у кіраўніках.

П. за хворым дзіцем.

пабая́цца, -баю́ся, -баі́шся, -баі́цца; -баі́мся, -баіце́ся, -бая́цца; -бо́йся; зак., каго-чаго, з інф. і з дадан. сказам.

Не адважыцца зрабіць што-н.

П. завірухі.

Пабаялася ісці адна.

Я пабаяўся, што мяне там заўважаць.

маршырава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; незак.

Крочыць, ісці маршам¹ (у 1 знач.), мерным шагам, па-ваеннаму.

|| зак. прамаршырава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й.

|| наз. маршыро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж. і маршырава́нне, -я, н.

разбіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. разабраць.

2. каго-што. Выбіраючы, разборліва разглядаць.

Ісці, не разбіраючы дарогі.

3. каго-што. Крытычна абмяркоўваць (паводзіны, чые-н. учынкі; разм.).

На сходзе разбіралі парушальнікаў дысцыпліны.

ры́зыка, -і, ДМ -зыцы, ж.

1. Магчымая небяспека, пагроза чаму-н.

Ісці на рызыку.

Без усякай рызыкі.

2. Дзеянне наўдачу з надзеяй на шчаслівы канец.

На сваю рызыку дзейнічаць (на сваю адказнасць).

угару́ і уго́ру, прысл. (разм.).

Увышыню, уверх.

Шар падняўся ў.

Дубы ўзнімаюць у. свае цяжкія кроны.

◊

Ісці ўгару (разм.) —

1) атрымаць павышэнне па службе;

2) паспяхова развівацца.

Лапкі ўгору (разм., жарт.) — не супраціўляцца.