плане́та, ‑ы, ДМ ‑неце, ж.

1. Нябеснае цела, якое верціцца вакол Сонца і свеціцца адбітым сонечным святлом. Людзі шушукаліся, глядзелі на машыніста з такой зацікаўленасцю, нібы ён сапраўды істота іншай планеты. Бядуля. // Кніжн. Зямля, зямны шар. І «Аўрора», агнём скалонуўшы планету, аддавала салют маладосці сусвету. А. Вольскі.

2. перан. Разм. уст. Тое, што і планіда (у 1 знач.). [Сцяпан:] — Можа, у мяне планета такая. Асіпенка.

[Лац. planeta.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

літасфе́ра

(ад гр. lithos = камень + sphaira = шар)

верхняя цвёрдая абалонка зямнога шара, якая ўключае зямную кару і верхні слой мантыі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

sphere [sfɪə] n.

1. сфе́ра; шар; гло́бус; не́ба, нябёсы

2. по́ле дзе́йнасці, сфе́ра, ні́ва, ко́ла (інтарэсаў);

the sphere of his influence сфе́ра яго́ ўплы́ву;

the mental sphere сфе́ра разумо́вай дзе́йнасці

3. сацыя́льны асяро́дак, ко́ла (людзей);

in high spheres у вышэ́йшых ко́лах грама́дства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бо́ла

(ісп. bola = шар)

кідальная паляўнічая зброя індзейцаў Паўд. Амерыкі ў выглядзе рэменя з 2—3 канцамі, да якіх прымацаваны каменныя або касцяныя шары.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

біясфе́ра

(ад гр. bios = жыццё + sphaira = шар)

вобласць распаўсюджання жыцця на зямным шары, якая ахоплівае верхнюю частку літасферы, гідрасферу і трапасферу.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

абало́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Покрыва ў выглядзе шкарлупіны, скуркі (у пладах), тканіны або проста верхні слой чаго‑н. Ядзерка арэха захавана пад моцнай абалонкай. Зямны шар мае цвёрдую абалонку — зямную кару. Абалонка аэрастата. // Назва некаторых покрыўных тканак. Слізістая абалонка. Рагавая абалонка. Сеткавая абалонка. Радужная абалонка.

2. перан. Форма вонкавага выяўлення якога‑н. унутранага зместу. Пад знешняй фантастычнай абалонкай падання мы бачым яе [легенды] рэальную аснову. Івашын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гідрасфе́ра

(ад гр. hydor = вада + sphaira = сфера, шар)

водная абалонка зямнога шара, сукупнасць вод Зямлі (акіяны, моры, азёры, рэкі, падземныя воды, леднікі).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

наасфе́ра

(ад гр. noos = розум + sphaira = сфера, шар)

новы эвалюцыйны стан біясферы, пры якім істотным фактарам яе развіцця становіцца разумная дзейнасць чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

про́бны Próbe-;

про́бны ну́мар (часопіса і г. д.); Próbenummer f -, -n;

про́бны ўро́к Próbestunde f -, -n;

про́бны шар Próbeballon [-lɔŋ], [-lo:n] m -s, -s [-lɔŋs], і -e [-lo:nə], Versúchsballon m;

◊ про́бны ка́мень Prüfstein m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

globe

[gloʊb]

1.

n.

1) ку́ля f., шар -а m., сфэ́ра f., зямна́я ку́ля

2) зямля́ f., сьвет -у m.

3) плянэ́та f., нябе́снае це́ла

4) глёбус -а m.

2.

v.

прыма́ць фо́рму ша́ра, надава́ць фо́рму ша́ра

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)