мета́лл мета́л, -лу м.;
цветны́е мета́ллы каляро́выя мета́лы;
чёрные мета́ллы чо́рныя мета́лы;
благоро́дные мета́ллы высакаро́дныя мета́лы;
лёгкие мета́ллы лёгкія мета́лы;
тяжёлые мета́ллы ця́жкі́я мета́лы;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разнасі́ць, ‑нашу, ‑носіш, ‑носіць; зак., што.
Носячы, зрабіць прастарнейшым. Чаравікі чорныя, з сівымі брызентавымі халяўкамі, цеснаватыя. «Разносіш, як пойдзеш у школу. На большыя грошай не было», — сказала тады маці. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
старча́к, ‑а, м.
1. Палка, тонкі кол, уваткнутыя ў зямлю. Узбіцца на старчак.
2. Прадмет, які стаіць старчма. З возера — чым далей, тым больш — паказваюцца наверх нейкія чорныя старчакі. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
калапса́ры
(ад лац. collapsus = які страціў прытомнасць)
«чорныя дзіркі», целы невялікіх памераў са шчыльнасцю рэчыва 1014—1015 г/см3, якія ўтварыліся ў выніку гравітацыйнага (гл. гравітацыя) калапсу масіўнай зоркі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
мета́л
(ням. Metall < лац. metallum, ад гр. metallon)
рэчыва, якому ўласцівы бляск, коўкасць, добрая цеплаправоднасць і электраправоднасць;
каляровыя металы — медзь, алюміній, цынк, волава і інш.;
чорныя металы — жалеза, сталь, чыгун.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
застрака́ціць, ‑качу, ‑каціш, ‑каціць; зак., што.
Разм. Зрабіць стракатым. І не было на кажусе ні аднаго жывога месца: так застракацілі яго белыя і чорныя ніткі і так патыкала яго іголка. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
смалаку́рня, ‑і, ж.
Смалакурнае прадпрыемства. Сосны вакол смалакурняў стаялі чорныя, нібы асмаленыя агнём. Хомчанка. Моцны, густы пах смаляных карчоў, жывіцы, настой дзёгцю, шкіпінару плавалі ў паветры над борам, над смалакурняй. Бялевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тарфяні́сты, ‑ая, ‑ае.
Які змяшчае ў сабе торф. Берагі былі па-ранейшаму высокія і чорныя, толькі ўжо не шумелі, — замест чароту, абапал вады ўсталі высокія тарфяністыя сценкі нядаўна выпрастанага рэчышча. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спіс м., в разн. знач. спи́сок;
спі́сы старажы́тных ле́тапісаў — спи́ски дре́вних ле́тописей;
ве́ршы ў спі́сах — стихотворе́ния в спи́сках;
спі́сы вы́баршчыкаў — спи́ски избира́телей;
◊ чо́рныя спі́сы — чёрные спи́ски
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыпу́хлы, ‑ая, ‑ае.
Які трохі прыпух, успух. Іван Паўлавіч падняў вочы з-пад тоўстых прыпухлых павек. Колас. Чорныя, кучаравыя валасы яе «полькі» растрэсліся на падушцы, а чырвоныя, нібы прыпухлыя губы ўсміхаліся. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)