Plus valet in dextra passer quam quattuor extra

Лепш адзін верабей у правай руцэ, чым чатыры ў паветры.

Лучше один воробей в правой руке, чем четыре в воздухе.

Гл.: Est avis...

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

Рагадан: пры гульні “ў рагадана”: Рагадан, рагадан,/ на чатыры загадан./ Кацярынін нос/ На пятнаццаць вёрст/ Шалдэбалдэ/ Башмак барада! (бялын., Рам. 8). Няясна. Антропаў лічыць цюркізмам (БЛ, 45, 25). Магчыма, з цюрк. ramadan (ramazan) ’дзевяты месяц па месяцавым календары’, ’пост’, ’уласнае імя’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

piętnaście

пятнаццаць;

za piętnaście czwarta — без пятнаццаці (чвэрці) чатыры

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ćwiartować

незак.

1. дзяліць на чатыры часткі;

2. чвартаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

тэтрало́гія

(гр. tetralogia)

чатыры літаратурныя або музычныя творы аднаго аўтара, звязаныя адзінствам задумы і пераемнасцю сюжэта.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэтра́эдр

(гр. tetraedron, ад tetras = чатыры + hedra = грань)

правільны чатырохграннік, кожная грань якога мае форму трохвугольніка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шэрстакры́л, ‑а, м.

Млекакормячая жывёла, якая водзіцца ў трапічных лясах, вызначаецца густым шарсцістым покрывам і лятальнай перапонкай, што злучае чатыры канечнасці і хвост.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збро́длівы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Шкадлівы, памаўзлівы. Я стаў пастухом, якому даверылі злых збродлівых гусей і чатыры рабыя свінні. Асіпенка. Збродлівай кошцы хвост уцінаюць. Прымаўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чатырохгало́ссе, ‑я, н.

Спеў, які гучыць чатырма галасамі, гучанне на чатыры галасы. Там, дзе сустракаецца чатырохгалоссе, нявопытным выканаўцам прапануецца, каб спяваў толькі тэнар. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чатырохко́лерны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае ў сваёй афарбоўцы чатыры колеры. Чатырохколерная радуга.

2. Спец. Які ўзнаўляе відарыс пры дапамозе чатырох колераў. Чатырохколерная фатаграфія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)