бурбо́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (зневаж.).

Грубы, некультурны, уладалюбівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

крывапі́вец, -піўца, мн. -піўцы, -піўцаў, м. (пагард.).

Бязлітасны, жорсткі чалавек, прыгнятальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

маладу́шны, -ая, -ае.

Слабавольны, нерашучы, труслівы, не стойкі духам.

М. чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пану́рысты, -ая, -ае.

Хмурны, няветлівы.

П. чалавек.

|| наз. пану́рыстасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пасрэ́днасць, -і, ж.

1. гл. пасрэдны.

2. Пасрэдны, бяздарны чалавек (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

тапе́лец, -льца, мн. -льцы, -льцаў, м.

Чалавек, які ўтапіўся або топіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шмараво́з, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм., лаянк.).

Неахайны чалавек, мурза.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Neanderthal [niˈændətɑ:l] n.

1. неандэрта́лец (выкапнёвы чалавек эпохі ранняга і сярэдняга палеаліту)

2. infml пячо́рны/выкапнёвы чалаве́к, грубія́н, траглады́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

чужа́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

1. Чужы, прышлы чалавек, чужынец.

2. Чалавек, які па духу, поглядах і пад. чужы ў якім-н. асяроддзі.

Ён ч. сярод іх.

3. Не родны чалавек, не сваяк.

|| ж. чужа́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (да 1 знач.).

|| прым. чужа́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

непіту́шчы:

ён – чалаве́к непіту́шчы er trinkt nicht

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)