зацяжны́ затяжно́й;

~на́я хваро́ба — затяжна́я боле́знь;

○ з. скачо́к — затяжно́й прыжо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

незара́зны незара́зный;

н. хво́ры — незара́зный больно́й;

~ная хваро́ба — незара́зная боле́знь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

зано́сны, ‑ая, ‑ае.

Занесены адкуль‑н. Заносныя камяні. Заносная хвароба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

базе́даў, ‑дава.

У выразе: базедава хвароба — расстройства функцый шчытападобнай залозы.

[Ад уласн, імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́гнік, ‑у, м.

Разм. Хвароба, якая суправаджаецца высыпкай на губах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рахі́т, -у, М -хі́це; м.

Дзіцячая хвароба, якая характарызуецца парушэннем развіцця касцей у выніку недахопу ў арганізме неабходных вітамінаў.

|| прым. рахіты́чны, -ая, -ае.

Р. целасклад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

туберкулёз, -у, м.

Інфекцыйная хвароба, пры якой пашкоджваюцца лёгкія, кішэчнік, косці, суставы і пад., выкліканая асобым мікробам — палачкай Коха.

|| прым. туберкулёзны, -ая, -ае.

Т. дыспансер.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

хларо́з, -у, м. (спец.).

1. Адна з форм малакроўя, анемія.

2. Хвароба раслін, пры якой парушаецца ўтварэнне хларафілу і лісце жаўцее.

|| прым. хларо́зны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

гепаты́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Хвароба печані запаленчага або дыстрафічнага характару.

[Ад грэч. hēpar — печань.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глаўко́ма, ‑ы, ж.

Хвароба вачэй, пры якой павышаецца ціск унутры вока.

[Грэч. glaukōma.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)