за́сціцца, ‑ціцца; незак.
Разм. Затуманьвацца; станавіцца нябачным. // перан. Траціць выразнасць. Шэкспіраўскі жэмчуг не павінен рассыпацца дарэмна, але выкарыстоўваць яго трэба так, каб асноўная думка не засцілася. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Карчане́ць ’моцна азябшы, траціць адчуванне’ (ТСБМ, Чорны) («зрабіцца як корч, як пень»), параўн. дубець у тым жа значэнні. Гл. корч.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пустаглу́м ’хто бескарысна марнуе грошы ці іншыя каштоўныя рэчы’ (Варл.). Да глуміць ’псаваць, марнаваць’, параўн. попусту, упустую (траціць грошы і пад.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
wilt
[wɪlt]
v.i.
1) вя́нуць
2) тра́ціць сі́лы, сла́бнуць
3) занепада́ць ду́хам
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
расхо́давацца, -дуюся, -дуешся, -дуецца; -дуйся; зак. і незак.
1. Патраціць (траціць) грошы на што-н. (разм.).
Р. на пакупкі.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Патраціцца (траціцца), пайсці (ісці) на што-н.
Масла расходуецца эканомна.
|| зак. зрасхо́давацца, -дуюся, -дуешся, -дуецца; -дуйся.
|| наз. расхо́даванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
mdleć
незак.
1. млець; траціць прытомнасць;
2. губляць сілы; заміраць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
verzágen
vi сумава́ць, журы́цца; тра́ціць надзе́ю, адча́йвацца, па́даць ду́хам
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
затра́ціць, ‑трачу, ‑траціш, ‑траціць; зак., што.
Зрасходаваць, патраціць (сродкі, сілу, час і пад.) для якой‑н. мэты. Затраціць грошы на рамонт. Затраціць сродкі на будаўніцтва. Затраціць многа часу на вучобу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мараха́ніць ’траціць час дарма’ (Бяльк.). Няясна. Магчыма, узыходзіць да рус. морх ’махры’, ’аборкі на рукавах сукенкі’ > ’рабіць махры, аборкі’ > ’займацца непатрэбнай справай’ > ’марнаваць час’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мізарне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.
1. Худнець, траціць належны выгляд.
Жанчына на вачах мізарнела.
Мізарнее душа гэтага чалавека (перан.).
2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Рабіцца меншым, менш значным (разм.).
Кавалак вяндліны з кожным днём мізарнее.
|| зак. змізарне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е і памізарне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)