Verbum

абка́пацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак.

Абка́паць сябе чым-н.

А. чарнілам.

|| незак. абка́пвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

піжо́ністы, -ая, -ае (разм., неадабр.).

Падобны да піжона, які паводзіць сябе, як піжон

П. малады чалавек.

право́днасць, -і, ж. (спец.).

Здольнасць прапускаць праз сябе электрычны ток, цяпло, гук і пад.

П. металаў.

самаспале́нне, -я, н.

Спальванне самога сябе (як адно з праяўленняў фанатызму ці як форма сацыяльнага пратэсту).

скамаро́шнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Паводзіць сябе несур’ёзна, як скамарох; крыўляцца.

|| наз. скамаро́шнічанне, -я, н.

пава́бны, -ая, -ае.

Які вабіць да сябе, прывабны.

Павабная знешнасць.

Павабная ўсмешка.

|| наз. пава́бнасць, -і, ж.

прыва́блівы, -ая, -ае.

Які прываблівае да сябе сваімі якасцямі, уласцівасцямі.

Прываблівая знешнасцы

|| наз. прыва́блівасць, -і, ж.

дажартава́цца, -ту́юся, -ту́ешся, -ту́ецца; -ту́йся; зак. (разм.).

Многа жартуючы, наклікаць на сябе непрыемнасці.

Глядзі, хлопец, дажартуешся!

разбі́ты, -ая, -ае (разм.).

Які страціў бадзёрасць, бяссільны, стомлены.

Адчуваць сябе разбітым.

|| наз. разбі́тасць, -і, ж.

разва́жнічацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак. (разм.).

Пачаць паводзіць сябе занадта важна, стаць не ў меру важным.