інсулі́н, -у, м. (спец.).

Бялковы гармон, які выпрацоўвае падстраўнікавая залоза, а таксама прэпарат гэтага гармону, што выкарыстоўваецца як лекавы сродак для рэгулявання вугляводнага абмену ў арганізме.

|| прым. інсулі́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

асяло́к, -лка́, мн. -лкі́, -лко́ў, м.

1. Тачыльны дробназярністы камень, брусок.

2. Камень для выпрабавання каштоўных металаў.

3. перан. Сродак праверкі каго-, чаго-н.

Гэта будоўля — а. для маладога спецыяліста.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

жэньшэ́нь, ‑ю, м.

Далёкаўсходняя травяністая расліна сямейства араліевых, корань якой выкарыстоўваецца як лекавы сродак.

[Кіт.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глі́снік, ‑у, м.

Расліна сямейства складанакветных, высушанае насенне якой скарыстоўваецца як глістагонны сродак; цытвора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ксерафо́рм, ‑у, м.

Жоўты парашок, які выкарыстоўваецца ў прысыпках і мазях як антысептычны сродак.

[Ад грэч. xēros — сухі і лац. forma — выгляд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скрапля́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для скраплення жывата; проціл. слабіцельны. Скрапляльны сродак. Скрапляльнае лякарства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сульгі́н, ‑у, м.

Лекавы сродак з групы сульфаніламідных прэпаратаў, які ўжываюць пры кішачных інфекцыях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

teaching aid [ˈti:tʃɪŋˌeɪd] n. нагля́дны дапамо́жнік; тэхні́чны сро́дак навуча́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

depilatory [dɪˈpɪlətri] n. сро́дак для выдале́ння валасо́ў (на целе)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

cure-all [ˈkjʊərɔ:l] n. панацэ́я, сро́дак ад усі́х хваро́баў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)