геліяграфі́чны

(ад гелія- + гр. grapho = пішу)

звязаны з апісаннем Сонца;

г-ыя каардынаты — велічыні, пры дапамозе якіх вызначаюць размяшчэнне пунктаў на паверхні Сонца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вы́глянуць, -ну, -неш, -не; -глянь; зак.

1. Высунуўшыся з укрыцця, глянуць, паглядзець.

В. з-за вугла на вуліцу.

2. Стаць відным, паказацца.

З-за хмар выглянула сонца.

|| незак. выгля́дваць, -аю, -аеш, -ае і выгляда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ла́шчыць, -шчу, -шчыш, -шчыць; незак., каго-што.

1. Праяўляць пяшчотнасць, любоў, ласку¹.

Л. дзіця.

2. Пяшчотна дакранацца да каго-н., чаго-н., гладзіць.

Л. сабаку.

3. перан. Песціць, выклікаць прыемнае адчуванне.

Сонца л. твар.

|| наз. ла́шчанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Níedergang

m -(e)s, -gänge

1) захо́д (сонца)

2) заняпа́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

зы́ркасць, ‑і, ж.

Уласцівасць, якасць зыркага. Зыркасць сонца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супо́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Аб’яднанне людзей, якія маюць агульныя мэты і задачы.

С. «Загляне сонца і ў наша аконца» выдавала кніжкі і навукова-папулярныя брашуры.

2. разм. Наогул якая-н. група, аб’яднанне, арганізацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Румя́нец ’ружовы ці ярка-чырвоны колер твару’, ’ружовая ці ярка-чырвоная афарбоўка неба пры ўзыходзе сонца’ (ТСБМ). Да румяны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прогляну́ть сов. прагляну́ць;

вско́ре по́сле дождя́ прогляну́ло со́лнце у ху́ткім ча́се пасля́ дажджу́ прагляну́ла со́нца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

солнцепёк м. со́нца, -ца ср., санцапёк, -ку м.;

лежа́ть на солнцепёке ляжа́ць на со́нцы (санцапёку).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

смалі́ць², смалю́, сма́ліш, сма́ліць; сма́лены; незак.

1. каго-што. Апякаць агнём, чымсьці гарачым.

С. пальцы запалкай.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Абдаваць гарачынёй, прыпякаць (пра сонца).

Нясцерпна смаліць сонца.

3. каго-што. Абпальваючы агнём, знішчаць рэштку пуху, шэрсці і пад.

С. свінню.

С. качку.

4. што і без дап. Курыць (разм.).

Цэлы дзень дзед смаліць люльку за люлькай.

|| зак. абсмалі́ць, -смалю́, -сма́ліш, -сма́ліць; -сма́лены (да 1 і 3 знач.) і асмалі́ць, асмалю́, асма́ліш, асма́ліць; асма́лены (да 1 і 3 знач.).

|| наз. смале́нне, -я, н. (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)