церушы́ць, церушу́, цяру́шыш, цяру́шыць; незак.

1. што. Пераціраць, здрабняць што-н. сухое.

2. што і чым. Прымушаць што-н. сыпацца, падаць.

Ц. соль на хлеб.

3. Ісці, імжэць (пра дробны снег, дождж).

|| наз. церушэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пу́льхны

1. пу́хлый, по́лный;

~ныя ву́сны — пу́хлые гу́бы;

2. мя́гкий, пы́шный;

~ныя ала́дкі — мя́гкие (пы́шные) ола́дьи;

3. мя́гкий, пуши́стый;

п. снег — мя́гкий (пуши́стый) снег;

~ная зямля́ — мя́гкая земля́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разасла́цца сов. разостла́ться; распростере́ться, раски́нуться;

снег ~сла́ўся па по́лі бе́лай прасціно́й — снег разостла́лся по́ полю бе́лой про́стыней;

ва ўсе бакі́ ~ла́ўся стэп — во все сто́роны распростёрлась (раски́нулась) степь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

снегаві́ца Тоўстае снежнае покрыва; глыбокі снег (Стаўбц.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

пазамята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. што. Змесці, сабраць у адно месца ўсё, многае.

П. смецце ў кут.

2. каго-што. Занесці, засыпаць (снегам, пяском і пад.) усё, многае ці ўсіх, многіх.

Снег пазамятаў усе сцежкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кру́пы, круп.

1. Прадукт харчавання з цэлых або сечаных зярнят розных культур.

Грэчневыя к.

Зварыць кашу з манных круп.

2. перан. Снег у выглядзе невялікіх шарападобных зярнят.

|| памянш. кру́пкі, -пак.

|| прым. крупяны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Schnee

m -s снег

fírner ~ — ве́чны снег (у гарах)

Éier zu ~ schlágen* — узбіва́ць бялкі́

◊ und wenn der gánze ~ verbrénnt — ≅ пажыве́м – паба́чым

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

мяце́лічны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мяцеліцы. Брадэнік злосна трасянуў снег з каўняра.. Ці то з каўняра, ці мо той, мяцелічны снег трапіў у рукаў, апёк холадам недзе ля самай пахі. Кандрусевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прата́ліна, ‑ы, ж.

Месца, дзе растаў снег і агалілася зямля. Снег сыходзіў дружна і хутка. Увачавідкі вырасталі на палях чорныя праталіны зямлі. Краўчанка. // Месца, якое растала (на замёрзлай шыбе). Прахукаць праталіну на шыбе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Gráupel

f -, -n (часцей pl) дро́бны град; кру́пы (снег)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)