лейб-...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: які знаходзіцца пры манарху, служыць пры двары, напр.: лейб-медык, лейб-гвардыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пе́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Невялікая або часовая печ, якая служыць для абагравання памяшкання.

Чыгунная п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

плашч-пала́тка, плашч-пала́ткі, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Непрамакальная накідка, якая можа служыць і плашчом і палаткай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шаве́цкі, -ая, -ае.

Звязаны з шыццём рамонтам абутку або які служыць для шыцця і рамонту абутку.

Шавецкая справа.

Ш. варштат.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

жанда́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Чалавек, які служыць у жандармерыі.

2. Паліцэйскі ў дарэвалюцыйнай Расіі.

|| прым. жанда́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

па́трубак, -бка, мн. -бкі, -бкаў, м. (спец.).

Кароткая трубка, якая служыць адводам у трубаправодах, рэзервуарах і пад.

|| прым. па́трубкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прапісны́, -а́я, -о́е.

1. Які прызначаны, служыць для прапіскі.

П. лісток.

2. Агульнавядомы, пазбаўлены арыгінальнасці.

Прапісная ісціна — усім вядомая, хадульная думка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

узрыўны́, -а́я, -о́е.

Які служыць для ўзрывання, узрыву (у 1 і 2 знач.); які з’яўляецца вынікам узрыву.

Узрыўныя работы.

Узрыўная хваля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

слу́жащий

1. прич. які́ (што) слу́жыць;

2. сущ. слу́жачы, -чага м., службо́вец, -бо́ўца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

жаро́н, -рна́, мн.о́ны, -аў, м.

Млынавы камень, які служыць для размолу зерня на муку.

Верхні, ніжні ж.

|| прым. жаро́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)