ната́рыус

(п.-лац. notarius)

службовая асоба, якая засведчвае і афармляе розныя юрыдычныя дакументы.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

герольдма́йстар

(ад герольд + майстар)

службовая асоба ў Расіі ў 1722—1917 гг., якая ўзначальвала герольдыю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ната́рыус

(лац. notarius = пісар, сакратар)

службовая асоба, якая засведчвае і афармляе розныя юрыдычныя дакументы, акты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дагля́дчык, ‑а, м.

1. Той, хто даглядае каго‑, што‑н., наглядае за кім‑, чым‑н. У канцылярыі сядзеў Лявон — даглядчык коней. Васілевіч. Чалавека гэтага Леанольд Гушка ведаў: гэта быў нейкі там даглядчык нечага ў княжым замку. Чорны.

2. Службовая асоба, якая аглядае рэчы, грузы ў таможні; надглядчык. Таможны даглядчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адміністра́тар, ‑а, м.

Службовая асоба, якая кіруе арганізацыяй, установай і пад. Сярод жа людзей найболей яскрава выдзялялася постаць Кандрата Казея, таго самага Казея.., якога не так даўно Чыкілевіч называў Пракопу як кандыдата ў добрыя адміністратары ў калгас. Колас. // Распарадчык. Але адміністратар надышоў і пераправіў Пустышова на галёрку. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Geschäftsangelegenheit

f -, -en (службо́вая) спра́ва

er hat ine ~ — у яго́ спра́ва, ён прыйшо́ў па спра́ве

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

білецёр

(фр. billeteur)

службовая асоба, якая кантралюе наяўнасць білетаў у кіно, тэатрах, на транспарце і г.д.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

інкаса́тар

(ад інкасацыя)

службовая асоба, якая займаецца прыёмам і выдачай грошай галоўным чынам па-за ўстановай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

касі́р

(іт. cassiere)

службовая асоба, якая загадвае касай, прымае і выдае грошы, прадае білеты і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

о́мбудсмен

(шв. ombudsman)

службовая асоба парламента ў некаторых краінах, якая ажыццяўляе кантроль за дзейнасцю ўрадавых органаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)