Verbum

анлайнавы слоўнік

hen

[hen]

1) ку́рыца f., dim. ку́рка, ку́рачка f.

2) са́мка і́ншых пту́шак

pea-hen — па́ва f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

лябёдка I ж.

1. (самка лебедя) лебёдушка, лебёдка;

2. фольк. лебёдушка, лебёдка

лябёдка II ж., тех. лебёдка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

казу́ля ж заал Reh n -(e)s, -e; Rícke f -, -n (самка); Réhbock m -(e)s, -böcke (самец)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

кабы́ла, ‑ы, ж.

1. Самка каня. Жарэбная кабыла. □ Кожны цыган сваю кабылу хваліць. Прыказка.

2. Гіст. Дошка з выразам для шыі і рук, да якой прывязвалі для пакарання бізуном.

•••

Прышый кабыле хвост гл. прышыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́тачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм.

1. Памянш.-ласк. да матка (у 1 знач.).

2. Разм. Самка некаторых жывёл і птушак.

3. у знач. выкл. Ужываецца пры перадачы здзіўлення, спалоху.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ра́бка ₁ ’жанчына з вяснушкамі на твары’ (Сцяшк., Юрч. СНЛ), ’аса’, ’плямістая карова’ (ТС), ’сабака рабой поўсці’ (Варл.). Ад рабы́ (гл.).

Ра́бка ₂ ’самка рабчыка’ (ТС). Гл. рабчык ₁.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

stadło

н. кніжн.

1. пара;

stadło małżeńskie — сямейная пара;

2. самец і самка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Рэпулу́ска ’птушка рэпалоў’ (Бяс.). Рус. ре́полов, ре́пел ’тс’, реполиха ’самка рэпалова’, польск. rzepołuch ’канаплянка’. Прасл. *rępelъ/*rępolъ утворана ад *rępъ/*rępь ’хвост’ і суф. *‑elъ/*‑olъ (Трубачоў, Этимология–1964, 7).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

cow

[kaʊ]

n., pl. cows or Archaic kine

1) каро́ва f.

2) са́мка слана́, насаро́га, кіта́, цюле́ня

[kaʊ]

v.t.

запало́хваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ма́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Тое, што і маці.

2. Самка жывёл і насякомых, якая выводзіць патомства.

3. Унутраны палавы орган жанчын і самак жывародзячых жывёл, у якім развіваецца зародак.

4. (звычайна ў прыдатку). Аб тым, што з’яўляецца самым родным і блізкім.

Зямля-м.

|| прым. ма́тачны, -ая, -ае (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)