strámmen

1.

vt сця́гваць; наця́гваць

2.

vi

1) абця́гваць

2) рэ́заць, ці́снуць (пра цесную вопратку; рабіць балюча)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

géllen

vi прарэ́зліва гуча́ць

in den Óhren ~ — рэ́заць слых

die Óhren ~ ihm — у яго́ ў вуша́х звіні́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Скрадзі́, скрядзі́ ‘кавалак мяса жывёліны, якое сапсавалі пры забоі’ (воран., LKK, 16, 189). З літ. skerdžiaĩ ‘тс’ < sker̃sti ‘рэзаць, заколваць’ (Лаўчутэ, Балтизмы, 72).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

jag

[dʒæg]

1.

n.

во́стры вы́ступ (ска́лы); нарэ́з, надрэ́з -у m.

2.

v.t.

1) рабі́ць нарэ́зы, засе́чкі

2) ірва́ць або́ рэ́заць няро́ўна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

борозди́ть несов. баразні́ць, баранава́ць; (пересекать) перасяка́ць; (изрезывать) зрэ́зваць, рэ́заць, баразні́ць;

кана́вы бороздя́т по́ле кана́вы перасяка́юць (зрэ́зваюць) по́ле;

морщи́ны борозди́ли его́ лоб маршчы́ны зрэ́звалі (баразні́лі) яго́ лоб;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ру́льба, ру́льбіна ’тоўстая трэска’, сюды ж рульбава́ць ’шчапаць, рэзаць на кавалкі’ (Сл. ПЗБ). Аўтары слоўніка выводзяць з літ. liùrba ’тоўстая трэска’ (вынік метатэзы плаўных).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

mince

[mɪns]

1.

v.t.

1) рэ́заць (машы́нкай), сячы́ (мя́са); крышы́ць

2) рэ́заць, дакла́дна дзялі́ць

3) гавары́ць або́ трыма́цца празьме́рна ве́тліва або́ мане́рна

4) зьмякча́ць, лаго́дзіць (сло́вы)

2.

v.i.

дро́бненька ступа́ць

not to mince matters — гавары́ць про́ста й шчы́ра

3.

n.

1) дро́бна пасе́чанае або́ парэ́занае мя́са

2) гл. mincemeat

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

шыць, шы́ю, шы́еш, шы́е; шы́ты; незак.

1. што. Вырабляць, змацоўваючы ніткай краі скроенай тканіны, скуры.

Ш. касцюм.

Ш. боты.

2. што і без дап. Змацоўваць, злучаць ніткай і інш. матэрыялам.

Ш. альбом.

Хірургу даводзіцца больш ш., чым рэзаць.

3. чым і па чым. Вышываць, расшываць.

Ш. гладдзю.

◊

Шыта-крыта (разм.) — пра што-н. дрэннае, несамавітае, што застаецца ў тайне.

|| зак. сшыць, -ы́ю, -ы́еш, -ы́е; -ы́ты (да 1 знач.).

|| наз. шыццё, -я́, н. (да 1 і 3 знач.).

|| прым. шве́йны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Швейная майстэрня.

Швейная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Нашыпулі́ць, нашыпуляць ’накрышыць; дробна насячы’ (Сл. ПЗБ). Ад шыпуліць ’дробна шчапаць, рэзаць, калоць’, што з літ. šipuliuoti ’шчапаць, біць’, гл. Лаўчутэ, Балтизмы, 74 (з л-рай).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Серпакры́жнік ‘кажан’ (свісл., Шатал.). Да серп і асновы ‑крыжыць ‘рэзаць’, якая ў чакрыжыць (гл.); відаць, ‘крылы, якія “выразаны” ў форме сярпа’. Параўн. серпокры́л ‘чорны стрыж’ (ПСл).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)