ech

а; ах; э; эх;

ech wszystko mi jedno! — а (ах), мне ўсё роўна!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бе́раг, -а, М -разе, мн. берагі́, -о́ў, м.

1. Край, паласа зямлі каля вадаёма.

Пясчаны б.

2. Суша (у процілегласць вадзе).

Сысці на б.

3. Край тканіны.

Б. палатна.

4. Верхні край якой-н. пасудзіны.

Вядро вады роўна з берагамі.

Прыстаць да берага (разм.) — знайсці якое-н. месца для пастаяннага жыцця.

|| памянш. беражо́к, -жка́, мн. -жкі́, -жко́ў, м. (да 1, 3 і 4 знач.).

|| прым. берагавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

brim

[brɪm]

1.

n.

1) верх -у m.у́бка, мі́скі), край -ю m., беражо́к -ку́ m.

to fill to the brim — налі́ць ро́ўна зь беражка́мі, по́ўна да ве́рху

2) палі́ капелюша́

2.

v.i.

быць ро́ўным зь берага́мі

The pond is brimming with water — У са́жалцы вады́ ро́ўна зь берага́мі

brimming with patriotism — перапо́ўнены патрыяты́змам, ве́льмі патрыяты́чны

her eyes brimming with tears — е́йныя во́чы по́ўныя сьлёз

3.

v.t.

наліва́ць да ве́рху, ро́ўна зь беражка́мі

- brim over

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

куды́е́будзь, прысл.

У нейкае месца, у нейкім напрамку; усё роўна куды. Не! Трэба куды-небудзь пайсці, проста зняцца з месца і ісці. Колас. [Алесю] ўжо расхацелася паліць касцёр ці ехаць куды-небудзь далей. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падско́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Разм. Зрабіць невялікі скачок уверх; падскочыць. Кацёлка спачатку падскокнула ўгору,.. потым апусцілася на дол і з гудам роўна пайшла проста на Валодзю. Якімовіч. Заяц падскокнуў і расцягнуўся. П. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тра́та, ‑ы, ДМ траце, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. траціць.

2. звычайна мн. (тра́ты, трат). Расход, выдатак. [Жэня:] — Усё роўна, Вася, хутка трэба будзе перабірацца ўсім... Толькі непатрэбныя траты цяпер утраіх ехаць... Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шта́бель, ‑я; мн. штабялі, ‑ёў; м.

Роўна складзеныя ў адзін рад дошкі, бярвенні, будаўнічыя матэрыялы і пад. Абапал зямлянкі ляжалі штабялі сухога сасновага бярвення. Шамякін. Ля сцяны драўлянай прыбудовачкі гарбаціўся доўгі штабель цэглы. Савіцкі.

[Ад ням. Stapel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cube2 [kju:b] v.

1. math. узво́дзіць у куб/у трэ́цюю ступе́нь; 3 cubed is 27. 3 у ку́бе ро́ўна 27.

2. разраза́ць (што-н.) на кава́лкі кубі́чнай фо́рмы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

evenly

[ˈi:vənli]

adv.

1) гла́дка, ро́ўна, ро́ўненька (разма́заць)

2) ро́ўным хо́дам, з ро́ўнай ху́ткасьцю (ісьці́)

3) паро́ўну

to divide evenly — разьдзялі́ць паро́ўну

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Прост1 ’рад роўна пакладзенага на іржышчы зжатага, не звязанага ў снапы збожжа’, ’поле з такім разасланым збожжам’ (ТСБМ, Выг.), пакладка на прост (нараўл., ДАБМ, камент., 872). Польск. na prost ’накладка на прост’. Да про́сты.

Прост2, про́стік, про́шчыня ’тэхніка ткання, калі кожная нітка ўтка пераплятаецца з кожнай ніткай асновы пад прамым вуглом’ (Уладз.). Рус. пск. про́стка ’простае палатно ў дзве ніці’. Да про́сты ’прамы’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)