Ро́гач ’дзяржанне, ручка ў касе’, ’дышаль у возе для валоў’ (ПСл) — адсубстантыўны назоўнік з суф. ‑ačь (Слаўскі, SP, 102). Параўн. балг. рога̀че ’ручкі ў плузе’. Да рог 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трыро́жкі ‘вілы на тры рагі’ (Мат. Маг.), трыро́гіе ві́лкі ‘тс’ (Янк. 1), трыро́гі ‘тс’ (Янк. 2). Да тры і рог (гл.), больш архаічная форма ў параўнанні з трохрожкі, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сагну́ць сов.

1. в разн. знач. согну́ть;

с. дрот — согну́ть про́волоку;

гады́ яго́ ~ну́лі — го́ды его́ согну́ли;

2. покорёжить, изогну́ть;

с. бляша́нку — покорёжить (изогну́ть) жестя́нку;

◊ с. у дугу́ — (каго) согну́ть в дугу́ (кого);

с. у барано́ў рог — согну́ть в бара́ний рог;

с. у тры пагі́белі — согну́ть в три поги́бели

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ражкі́ ’спарыння’ (Гарэц.; круп., Сл. ПЗБ; Выг.). Ад рог 1 (гл.). Метафарычны перанос па форме, параўн. аналагічныя назвы ў іншых мовах: рус. ржаны́е рожки́, славен. rženi rožiček, балг. мо́раво ро́гче.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bight

[baɪt]

n.

1) вы́гін (ракі́)

2) зато́ка, бу́хта f.

3) згін, вы́гін -у m.; кут -а́ m.; рог -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сагну́ць biégen* vt, krümmen vt; béugen vt;

сагну́ць руку́ den Arm béugen;

◊

сагну́ць у барано́ў [казі́ны] рог;

сагну́ць у дугу́ [у крук, у абара́нак] kírre [zahm] máchen [kríegen]; kléinkriegen аддз. vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

*Праціро́жна, проціро́жно ’насуперак, наперакор’ (ТС). Утварэнне ад проці (гл.) з другой часткай да рог (гл.), параўн. выраз у ро́жкі ’супраць каго-небудзь (выступаць)’; да ражон (гл.), параўн. ле́зці на ражо́н ’задзірацца’ ці пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бюгельго́рны

(ням. Bügelhorn, ад фр. bugle = сігнальны ражок + ням. Horn = рог)

сямейства духавых муштучных музычных інструментаў розных памераў і дыяпазону.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трыцэра́тапс

(ад гр. tri = трох + keras, -atos = рог + ops = твар)

вымерлы паўзун з падатрада рагатых дыназаўраў, які жыў у мезазоі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

хеліцэ́ры

(ад гр. chele = кляшня клюшня + keras = рог)

першая пара галаўных, звычайна клешнепадобных клюшнепадобных, канечнасцей у членістаногіх жывёл падтыпу хеліцэравых.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)