самапі́сны, ‑ая, ‑ае.

Які аўтаматычна робіць запіс якіх‑н. паказчыкаў. Самапісны механізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сігнара́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Работнік аптэкі, які робіць копіі руцэнтаў — сігнатуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ці́скальшчык, ‑а, м.

Рабочы друкарні, які робіць адбіткі набору на ручным станку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

халту́ршчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Той, хто займаецца халтурай (у 1 знач.).

2. Той, хто робіць што-н. нядобрасумленна, неахайна.

|| ж. халту́ршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. халту́ршчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дабрадзе́й, -дзе́я, мн. -дзе́і, -дзе́яў, м.

Той, хто робіць дабро, дапамагае, аказвае паслугу каму-н.

На словах д., а на справе ліхадзей (з нар.).

|| ж. дабрадзе́йка, -і, ДМ -дзе́йцы, мн. -і, -дзе́ек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

капу́н м разм (той, хто робіць усё надта марудна) Trödler m -s, -, nchlässiger [lngsamer] Mensch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

засы́пшчык, ‑а, м.

Рабочы, які робіць засыпку ў печ руды, вугалю і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пастыжо́р, ‑а, м.

Спецыяліст, які робіць парыкі, вусы, бароды і пад. для акцёраў.

[Ад фр. postiche — прыстаўны, фалыпывы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

снава́льшчык, ‑а, м.

Той, хто робіць аснову для тканіны. // Рабочы на снавальнай машыне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пачэ́сны, -ая, -ае.

1. Які карыстаецца павагай, пашанай, ганаровы.

Пачэсныя госці.

2. Які робіць гонар каму-н., не парушае годнасці каго-, чаго-н.

П. абавязак.

Пачэсная месца.

|| наз. пачэ́снасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)