умудро́ны, ‑ая, ‑ае.
Які мае вялікія веды, набыў багаты жыццёвы вопыт. На душы ў Таццяны разлілася цеплыня, агарнула радасць, што яна спраўдзіла надзеі гэтай добрай, умудронай жыццёвым вопытам жанчыны. Марціновіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гуча́ць і гучэ́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -чы́ць; незак.
1. Утвараць гукі, раздавацца (пра гукі).
Струны гучаць глуха.
Гучыць вясёлая мелодыя.
2. перан. Успрымацца як нешта важнае, урачыстае, прыгожае і пад.
Кібернетыка — гэта гучыць!
Чалавек!
Гэта гучыць горда.
3. Вынікаць, праяўляцца.
У гэтым пытанні гучыць сумненне.
У голасе гучыць радасць.
|| наз. гуча́нне, -я, н. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зато́ены
1. прич. затаённый; см. затаі́ць;
2. прил. затаённый, скры́тый, та́йный;
~ная ра́дасць — затаённая (скры́тая) ра́дость;
~ныя ду́мкі — затаённые (та́йные) мы́сли
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абяца́нка ж., разг. посу́л м.;
◊ кармі́ць ~камі — корми́ть обеща́ниями; корми́ть за́втраками;
а.-цаца́нка, а ду́рню ра́дасць — погов. обе́щанного три го́да ждут
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
праблі́сну́ць сов., прям., перен. проблесну́ть;
праз хма́ры ~ну́ла со́нца — сквозь ту́чи проблесну́ло со́лнце;
ра́дасць ~ну́ла ў вача́х — ра́дость проблесну́ла в глаза́х
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перапо́ўніць сов., прям., перен. перепо́лнить;
п. ваго́ны — перепо́лнить ваго́ны;
ра́дасць ~ніла сэ́рца — ра́дость перепо́лнила се́рдце;
◊ п. ча́шу цярпе́ння — перепо́лнить ча́шу терпе́ния
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
весяло́сць, ‑і, ж.
Уласцівасць вясёлага. Зусім нязначны выпадак змяніў настрой Алёшы і вярнуў яму прыроджаную весялосць. Васілевіч. // Радасць, радасны настрой. Гладкі і ружовы твар Крывахіжа так і дыхаў весялосцю, здароўем. Алешка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
юна́чы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і юнацкі. Юначы запал. □ Арлы маладыя, Юначая кроў, І радасць вы наша, І наша любоў. Колас. Дай жа, сынку, наглядзецца На юначы воблік твой. Прыходзька.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Тарала́каць ’утвараць шум пры дапамозе сукала і пад.’ (ТСБМ), тарала́ць ’тарахцець’ (Касп.), сюды ж тарала́ ’зневажальнае слова на чалавека, які моцна крычыць і лаецца без патрэбы’ (Варл.). Гукапераймальнае ўтварэнне, параўн. укр. (выклічнік) тарала́й, гл. ЕСУМ, 5, 518; чэш. trala, tralala — выклічнік, што перадае радасць, весялосць, гл. Махэк₂, 649.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
налюбава́цца, ‑буюся, ‑буешся, ‑буецца; зак.
Уволю, доўга палюбавацца. Налюбавацца прыгажосцю. Налюбавацца карцінай. / (з адмоўем і дзеясл. магчы). Бацькі налюбавацца не маглі на сваю дачку, адзіная гэтая радасць была іх і гордасць. Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)