Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
кената́ф
(гр. kenotaphion, ад kenos = пусты + taphos = магіла)
надмагільны помнік, пастаўлены не на месцы пахавання нябожчыка (напр. калі чалавек загінуў на чужыне).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
недасе́вакПусты, недасеяны ўчастак поля; рэдка засеянае поле; нерассеянае насенне, астатак ад сяўбы (Слаўг.). Тое ж недасе́ў, недасе́вічча (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
◎ Пустаглі́нішча ’суглінак’ (чач., Мат. Гом.). Да пусты (гл.) у значэнні ’неўрадлівы’ і гліна (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пустахо́д ’чалавек, які ходзіць бязмэтна; валацуга’ (Варл.). Ад пусты ’бязмэтны’ і ход, хадзіць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пу́хлы ’поўны, тоўсты, мяккі’ (ТСБМ), ’апухлы’ (ТС), ’пульхны, пышны (пра хлеб)’ (брасл., дзятл., Сл. ПЗБ), ’пухкі’: падушка пухлая, пухлы снег (брасл., в.-дзв., там жа), укр.пу́хлий ’поўны, апухлы’, рус.пу́хлый ’тоўсты, поўны, раздуты’, ст.-чэш.pouchlý ’бясплодны; пусты’, харв.чак.pûhal ’пусты, уздуты, раздуты’, славен.púhel ’тс’, ст.-слав.пухлъ ’пусты’. Прасл.*puxlъ ’надуты’, прыметнік ад *puxati sę ’надувацца’ (гл. пухаць), параўн. Сной, 514; Фурлан–Бязлай, 3, 135. Чарных (2, 85) лічыць усх.-слав. словы новаўтварэннямі на аснове *puxnǫti (гл. пухнуць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пухло́1 ’дрыгва, багністае месца’ (ТС). Відаць, ад пухаць ’брадзіць; пускаць бурбалкі, пузырыцца’, параўн. палес.уздыхавіна ’дрыгва’.
◎ Пухло́2 ’пухір у рыбы’ (бяроз., ЛА, 1). Да пу́хаць ’пыхкаць, пшыкаць; лопацца’, аднак не выключана сувязь з пусты, параўн. пу́сла ’паветраны пузыр у рыбы’ (гл.) і славен.puhel ’пусты, парожні’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Schall
m -s, -e i Schälle гук
◊ ~ und Rauch — ≅ пусты́ гук
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
наво́бмацак, прысл.
Пры дапамозе дотыку, абмацваючы. Шукаць навобмацак. Ісці навобмацак. □ [Андрыян Цітавіч] выняў з кішэні люльку і, не пазіраючы, навобмацак, стаў набіваць яе тытунём.Марціновіч.[Мікульскі] перасунуў аўтамат з боку на грудзі,.. навобмацак адняў пусты магазін, дастаў з сумкі апошні, зараджаны.Місько.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
акаймава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; зак., што.
Абшыць, абкружыць чым‑н. у выглядзе каймы. // Стаць каймою, абкружыць сабою што‑н. Дашчаная агароджа акаймавала нядаўна пусты яшчэ, у грудах руін квартал, і з-за яе відаць ужо цагляная кладка сцен.Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)