падзя́ка, -і, ДМ -дзя́цы, мн. -і, -дзя́к, ж.
1. Пачуццё ўдзячнасці за што-н. добрае.
Выказаць падзяку.
Прыняць што-н. з падзякай.
2. Афіцыйнае выказванне высокай ацэнкі чыёй-н. працы, дзеянняў.
Аб’явіць падзяку ў загадзе.
Атрымаць падзяку ад дырэкцыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
папрыбіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.
1. каго-што. Прыбраць, прыгожа адзець усіх, многіх; упрыгожыць, аздобіць усё, многае.
2. Навесці парадак, чысціню ўсюды, у многіх месцах.
П. у пакоях.
3. што. Прыняць адкуль-н. усё, многае.
П. усё з прахода.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адхілі́ць, -хілю́, -хі́ліш, -хі́ліць; -хі́лены; зак.
1. каго-што. Адвесці ўбок, адвярнуць.
А. галаву.
2. што. Адхінуць, адгарнуць.
А. коўдру.
3. перан., каго-што. Не прыняць, адвергнуць; не дапусціць.
А. кандыдатуру.
|| незак. адхіля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. адхіле́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
афо́рміць, -млю, -міш, -міць; -млены; зак.
1. што. Прыдаць чаму-н. неабходную або закончаную форму.
А. дагавор.
2. каго-што. Залічыць куды-н., прыняць з захаваннем неабходных фармальнасцей.
А. на працу.
|| незак. афармля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. афармле́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
заключы́ць, -ючу́, -ю́чыш, -ю́чыць; зак.
1. са злуч. «што» і без дап. Зрабіць вывад.
Урач заключыў, што ў хворага запаленне лёгкіх.
2. што. Прыняць, падпісаць.
З. пагадненне.
З. дагавор.
|| незак. заключа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. заключэ́нне, -я, н. (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
chrześcijaństwo
н. хрысціянства;
przyjąć chrześcijaństwo — прыняць хрысціянства
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
приня́ть сов.
1. прыня́ць; (взять) узя́ць; (посчитать) палічы́ць;
2. (встретить) сустрэ́ць; узя́ць;
3. (приобрести какой-л. вид, свойство) набы́ць; (стать) стаць;
4. (убрать) прост. прыня́ць, прыбра́ць, забра́ць; см. принима́ть;
◊
прими́ впра́во вазьмі́ (прымі́) упра́ва;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Прыаса́міцца ’прыняць самавіты выгляд; адчуць уласную сілу; выпрастацца; фарсіста прыбрацца’ (Нас.). Да зафіксаванага там жа аса́міцца (гл.), аса́місты — народнаэтымалагічнага пераасэнсавання (пад уплывам сам) слова аса́ністы. Параўн. аналагічнае рус. дыял. приоса́миться ’падбадзёрыцца, прыняць паважны выгляд’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мане́та, ‑ы, ДМ ‑неце, ж.
1. Металічны грашовы знак. Спытаўшы, як яго завуць, Місюк працягнуў хлопчыку белую манету. Пальчэўскі. [Чырвонаармеец] нёс у шапцы кучу залатых манет. Бядуля.
2. зб. Разм. Металічныя грошы. Чаканіць манету.
•••
Адплаціць (плаціць) той жа манетай гл. адплаціць.
Звонкая манета — тое, што і манета (у 2 знач.).
Прыняць за чыстую манету гл. прыняць.
[Лац. moneta.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
улічы́ць, улічу, улічыш, улічыць; зак., каго-што.
1. Прыняць пад увагу, прыняць у разлік. Улічыць заўвагу. □ Адэля вельмі хутка ўлічыла ўсе абставіны і захацела выклікаць да сябе спачуванне. Броўка. З дому Марфа выйшла прыцемкам, не трацячы надзеі, што суд улічыць яе становішча. Сіняўскі.
2. Устанавіць наяўнасць каго‑, чаго‑н. шляхам падліку; падлічыць. Улічыць усіх спецыялістаў. Улічыць расходы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)