гумані́ст, ‑а, М ‑сце, м.
1. Чалавек, прасякнуты ідэямі гуманізму (у 1 знач.). Пісьменнік-гу маніст.
2. Прадстаўнік гуманізму (у 2 знач.). Беларускі асветнік, першадрукар і гуманіст Францыск (Георгій) Скарына.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бася́к, ‑а, м.
1. Прадстаўнік дэкласаваных слаёў насельніцтва ў капіталістычным грамадстве.
2. Разм. лаянк. Нягоднік, гарэза, свавольнік. [Халімон:] — Ён, гэты басяк, пада мной кпіны строіць. Чакай жа, я табе пакажу! Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пігмей ’карлік’, ’прадстаўнік карлікавых плямёнаў Афрыкі, Азіі і Акіяніі’ (ТСБМ), ст.-бел. пигмей ’карлік’ (XVII ст.) са ст.-польск. Pigmej, якое з лац. pygmaeus < ст.-грэч. πυγμαῑος ’велічынёй з кулак’ (Булыка, Лекс. запазыч., 126; Фасмер, 3, 259).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кало́н, ‑а, м.
1. У Старажытным Рыме — арандатар невялікага ўчастка зямлі ў буйнага землеўладальніка.
2. У розных раманскіх краінах і Лацінскай Амерыцы — прадстаўнік розных катэгорый сялянства: батрак, здольшчык, паўпрыгонны арандатар і інш.
[Лац. colonus.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
караво́кі, ‑ая, ‑ае.
Які мае карыя вочы. На прыпынку ў калідоры вагона паяўляецца першы прадстаўнік чэхаславацкага народа, дабрадушны, крыху паўнаваты для сваіх маладых год, каравокі старшына-пагранічнік з папкай пад пахай. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
agent [ˈeɪdʒənt] n.
1. аге́нт; прадстаўні́к; пасрэ́днік
2. а secret agent аге́нт разве́дкі, шпіён
3. сро́дак; фа́ктар;
chemical agent хімі́чнае рэ́чыва
4. ling. дзе́йнік
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Vertréter
m -s, -
1) прадстаўні́к, рэпрэзента́нт
2) наме́снік
3) аге́нт (напр., у фірме)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
но́сьбіт Träger m -s, -; Vertréter m -s, - (прадстаўнік);
но́сьбіт інфарма́цыі камп Dátenträger m -s, -;
но́сьбіт мо́вы Múttersprachler m -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
representative
[,reprɪˈzentətɪv]
1.
n.
1) прадстаўні́к -а́ m., прадстаўні́ца f.
2) дэпута́т -а m.
Representative — дэпута́т Пала́ты Прадстаўніко́ў (у Злу́чаных Шта́тах)
House of Representatives — Пала́та Прадстаўніко́ў
3) пры́клад -у m., тыпо́вы прадстаўні́к
The tiger is a representative of the cat family — Ты́гар — прадстаўні́к сяме́йства кашэ́чых
2.
adj.
1) прадстаўні́чы (напр. сход)
a representative government — прадстаўні́чы лад кірава́ньня
2) характэ́рны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
дэлега́т, ‑а, М ‑гаце, м.
Выбраны або прызначаны прадстаўнік якой‑н. арганізацыі, калектыву, дзяржавы; пасланец, упаўнаважаны. Дэлегат з’езда. Дэлегаты Генеральнай Асамблеі ААН. □ Часта Міхалка з Борухам ездзяць у горад дэлегатамі ад сялян. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)