расстыкава́цца, -ку́юся, -ку́ешся, -ку́ецца; -ку́йся; зак.

Правесці расстыкоўку, раз’яднацца.

|| незак. расстыко́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. расстыко́ўка, -і, ДМ -ко́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абавяза́цца, -вяжу́ся, -вя́жашся, -вя́жацца; -вяжы́ся; зак.

Узяць на сябе абавязацельства (у 2 знач.).

А. правесці канферэнцыю.

|| незак. абавя́звацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

право́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; незак.

1. гл. правесці.

2. што. Быць правадніком² (у 1 знач.) чаго-н.

Метал добра праводзіць электрычнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прапаласка́ць, -лашчу́, -ло́шчаш, -ло́шча; -лашчы́; -ласка́ны; зак., што.

1. гл. паласкаць.

2. Правесці які-н. час палошчучы.

Дзве гадзіны прапаласкала бялізну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пратаргава́цца, -гу́юся, -гу́ешся, -гу́ецца; -гу́йся; зак. (разм.).

1. Панесці страты або разарыцца пры няўдалым гандлі.

2. Правесці які-н. час таргуючыся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ *Прабэ́ндзуваць, пробэпдзуватэ, пырыбэндзуватэ ’прайсці, мінуць (аб часе)’, ’правесці час’ (драг., Лучыц-Федарэц, вусн. паведамл.). Утварэнне на базе асновы цяп. часу польскага дзеяслова być — bądź‑ паводле мадэлі прабыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мілітарызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

Правесці (праводзіць) мілітарызацыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накасава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., чаго.

Разм. Касуючы, правесці многа ліній.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нацыяналізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

Правесці (праводзіць) нацыяналізацыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праграфі́ць, ‑флю, ‑фіш, ‑фіць; зак., што.

Правесці графы на чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)