Verbum

балю́часць, ‑і, ж.

Уласцівасць балючага. [Ад слоў] дзедавай песні.. разліваецца па ўсім целе сцюдзёная, незразумелая балючасць. Галавач.

караго́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да карагода, прыняты ў карагодзе. Карагодныя песні. Карагодныя гульні.

мелады́зм, ‑у, м.

Элементы меладычнасці, мілагучнасці, песеннай асновы ў музыцы. Народны меладызм і лірычнасць песні.

баркаро́ла, ‑ы, ж.

Павольная лірычная песня венецыянскіх лодачнікаў. // Інструментальны і вакальны твор у стылі такой песні.

[Іт. barcarola.]

калядава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; незак.

Хадзіць па дварах у калядныя вечары, віншаваць гаспадароў, спяваючы калядныя песні.

прасцэ́ніум, ‑а, м.

Спец. Частка сцэны перад заслонай. На прасцэніум выходзіць акцёр.. і спявае песні. «Маладосць».

[Лац. proscenium.]

пяя́цца, пяецца; незак.

Абл. Спявацца. Песня і без свята пяецца — свята без песні не святкуецца. «Звязда».

та́барны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да табара, уласцівы яму. Табарная стаянка. Табарныя песні і танцы.

ціро́льскі, ‑ая, ‑ае.

Такі, як у Ціролі; уласцівы жыхарам Ціроля. Цірольскія песні. Цірольскі танец. Цірольскі капялюш.