tama

tam|a

ж.

1. плаціна; гаць;

2. перашкода, бар’ер;

kłaść ~ę — класці канец чаму

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

затры́мка ж. (перашкода) Störung f -, -en; Verzögerung f -, -en (у часе); Stóckung f -, -en (запінка); Áufschub m -(e)s -schübe (часовае спыненне); гл. затрымліваць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

cumber

[ˈkʌmbər]

1.

v.t.

1) абцяжа́рваць; турбава́ць

2) заміна́ць, перашкаджа́ць

2.

n.

замі́нка, перашко́да f.; цяжа́р -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

interference

[,ɪntərˈfɪrəns]

n.

1) перашкаджа́ньне, уме́шваньне n.

2) перашко́да, замі́нка f.

3) Phys. інтэрфэрэ́нцыя f. (хва́ляў гукавы́х, сьветлавы́х)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

entanglement

[ɪnˈtæŋgəlmənt]

n.

1) пераблы́тваньне, зблы́тваньне n.

2) ублы́тваньне ў ця́жкасьці

3) Mil. перашко́да (асабл. з калю́чага дро́ту)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Праці́ўства ’супраціўленне’ (Гарэц.). Да проці, праціўны. Адносна мажлівасці вывядзення nomina abstracta ад архаічных бяссуфіксных прыметнікаў тыпу *protivъ або ў выніку дэзінтэграцыі суфіксальнага элемента ‑ъn‑ у прыметніку *protivъnъ гл. Краўчук, Дифференц., 23–24. Сюды ж праціве́нства ’тс’ (Нас.) з польск. przeciwieństwo ’супрацьлегласць; перашкода, памеха’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

за́гваздка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

1. Спецыяльны шпень, які ўстаўляецца ў дзірку калёснай восі, каб не спадалі колы. Згубіць загваздку. □ Не праехаў я і вярсты, як з восі выскачыла загваздка, кола скацілася, і конь стаў. Скрыпка. // Такое прыстасаванне для замацавання якой‑н. дэталі.

2. перан. Перашкода, замінка. А ў гэтым якраз і загваздка. Сілы ў руках — хоць адбаўляй, а спрыту да працы аніякага. Пянкрат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рага́тка ж.

1. (на дарозе) Schlágbaum m -(e)s, -bäume, Spérre f -, -n;

2. (перашкода) Híndernis n -ses, -se;

3. (для стральбы) Schléuder f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

zapora

ж.

1. заслон; загарода; перашкода; засаўка;

zapora przeciwczołgowa — вайск.. супрацьтанкавая загарода (заслон);

2. плаціна; гаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ДА́ЙКА

(англ. dike, dyke літар. перашкода),

пліта або жылападобнае геал. цела ў трэшчынах зямной кары, абмежаванае паралельнымі плоскасцямі. Магутнасць Д. мяняецца ад долей да дзесяткаў метраў, працягласць ад 1 м да 500 км (напр., Вялікая Дайка ў Зімбабве). Адрозніваюць эндагенныя Д. (узніклі пры запаўненні шчылін зямной кары магмай) і экзагенныя Д. (шчыліны запоўнены асадкавым матэрыялам — т. зв. кластычныя Д.). Паводле тыпу размяшчэння бываюць Д. групавыя, радыяльныя і кальцавыя.

Да арт. Дайка. Адпрэпараваныя дэнудацыяй дайкі на схілах вулкана Этна на востраве Сіцылія.

т. 6, с. 10

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)