пясня́р, песняра́, мн. песняры́, песняро́ў, м. (паэт.).
1. Пра народнага паэта, вершы якога перакладаюцца на музыку, становяцца песнямі.
Народны п.
2. перан., чаго. Той, хто апявае што-н. (кніжн.).
П. рэвалюцыі.
|| ж. пясня́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.
|| прым. пясня́рскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
bard
[ˈbɑ:rd]
n.
1) бард -а m., сьпява́к-паэ́т
2) Poet. паэ́т -а m., пясьня́р, песьняра́ m.
Bard of Avon — Ві́льям Шэ́кспір
Bards of Belarus — песьняры́ Белару́сі; Я́нка Купа́ла й Яку́б Ко́лас
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Весніць (паэт.) ’рабіць вясёлым, вясеннім, марыць аб надыходзе нечага вясёлага, шчаслівага’, весніцца (паэт.) ’буйнець, разгарацца, станавіцца вясёлым’. Новыя адыменныя ўтварэнні (КТС); параўн. аналагічна ў польск. wiosnować się ’адмалоджвацца, аднаўляцца’, wiosnować ’квітнець’, чэш. jařiti ’станавіцца буйным, вясёлым, хуткім, рэзкім’, rozjařuje se ’прыходзіць (аб вясне)’, укр. весні́ти уступаць у сілу (аб вясне), расцвітаць’. Да вясна́ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
wygwieździć się
зак. паэт. вызарыцца; пакрыцца зоркамі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
powołany
кампетэнтны;
powołany poeta — паэт ад прыроды
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
барэ́й
(гр. Boreas = імя старажытнагрэчаскага міфалагічнага бога паўночнага ветру)
паэт. парывісты халодны вецер.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
ветраве́й, ‑ю, м.
Паэт. Вецер. На ветравеях, нібы воўка, Плывуць хмурынкі так чароўна. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзе́ванька, ‑і, ДМ ‑ньцы; Р мн. ‑нек; ж.
Нар.-паэт. Ласк. да дзяўчына.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзяўчы́начка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
Нар.-паэт. Ласк. да дзяўчына.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
до́лечка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.
Нар.-паэт. Ласк. да доля (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)