флец, ‑у, м.

Спец. Гарызантальны пласт карыснай горнай пароды.

[Ням. Flöz.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стэпаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Жыхар стэпавай мясцовасці.

2. Конь стэпавай пароды.

|| ж. стэпаві́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (да 1 знач.).

3. Стэпавая птушка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

флюс², -у, мн. флюсы́, -о́ў, м. (спец.).

Матэрыял, які дадаюць да руды пры плаўцы, каб лягчэй аддзяліць метал ад пустой пароды.

|| прым. флю́савы, -ая, -ае і флю́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

species [ˈspi:ʃi:z] n. (pl. species) від; разнаві́днасць; род; гату́нак; паро́да;

various animal species ро́зныя паро́ды жывёл;

human species чалаве́чы род, чалаве́цтва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прасло́ек, ‑слойка, м.

Спец. Тонкі слой паміж пластамі горнай пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абло́мкавы, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з абломкаў. Абломкавыя горныя пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крэменязёмны, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае ў сабе крэменязём. Крэменязёмныя пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лабрадо́равы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лабрадору. Лабрадоравыя пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лего́рн, ‑а, м.

Назва пароды яйцаноскіх курэй з белым апярэннем.

[Англ. leghorn ад назвы італьянскага горада Ліворна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рагавіко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з рагавіка ​1. Рагавіковыя пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)