pair​1 [peə] n. па́ра (у розных знач.);

a pair of gloves/earrings па́ра пальча́так/завушні́ц;

a pair of trousers штаны́;

the happy pair шчаслі́вая па́ра (муж і жонка)

♦

a pair of hands infml рабо́чы чалаве́к, рабо́тнік;

in pairs па́рамі;

I’ve only got one pair of hands infml у мяне́ то́лькі дзве рукі́;

that’s anotherpair of shoes гэ́та зусі́м і́ншая спра́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дэмісезо́нны

(фр. demisaison = пераходная пара года)

прызначаны для нашэння вясной і восенню (напр. д-ае паліто).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

убо́рачны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ўборкі сельскагаспадарчых культур. Уборачная пара. Уборачныя работы. Уборачная кампанія. // Прызначаны для ўборкі ўраджаю. Уборачная тэхніка. Уборачныя машыны.

2. у знач. наз. убо́рачная, ‑ай, ж. Уборка ўраджаю, а таксама пара ўборкі ўраджаю. Уборачная не сёння-заўтра распачнецца. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Супру́г: супруг валоў ’пара запрэжаных валоў’ (свянц., Яшк. Мясц.), ст.-бел. супругъ ’пара разам запрэжаных валоў’ (Сл. Скар.), параўн. балг. дыял. съпру́зи ’пара запрэжаных коней або валоў’, ст.-слав. сѫпрѫгъ ’запрэжка’; сюды ж супру́га ’жонка’ (Рам. 6), супру́жница ’тс’ (Нас.), магчыма, яшчэ да стараж.-рус. супругъ, съпрѧжьница ’жонка’, або новае запазычанне з рус. супру́га, супру́жница ’тс’. Усё да прасл. *pręgti ’злучаць, звязваць’, гл. спрагаць, супрага.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абе́дзенны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да абеду; прызначаны для абеду. Абедзенны перапынак. Абедзенная пара. Абедзенны стол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

babyhood

[ˈbeɪbɪhʊd]

n.

1) мале́нства n. (пара́)

2) немаўля́ты pl.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

duo

[ˈdu:oʊ]

n.

1) дуэ́т -у m.

2) па́ра f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Líebespaar

n -(e)s, -e закаха́ная па́ра; каха́нкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Dunst

m -es, Dünste выпарэ́нне, па́ра, чад; тума́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

даво́лі, прысл.

1. (у спалучэнні з прым. або прысл.). У значнай ступені, у вялікай колькасці.

Прыйшлося дабірацца д. доўга.

2. безас., у знач. вык. Дастаткова, колькі трэба.

Дома ўсяго д.

3. безас. з інф. або з Р. Хопіць, досыць, пара спыніць.

Д. слоў, справа патрэбна!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)