Мудра́нка ’ядавітая травяністая расліна Paris quadrifolia L.’ (Кіс., ТСБМ). Да мудрэць (< му́дры 1) ’капрызіць, свавольнічаць’ (драг., КЭС), іўеў. ’незвычайна сябе паводзіць’ (Сл. ПЗБ). Параўн. паўд.-усх. п’яніца ’мудранка’, укр. бесіжник (< běsiti), дурне лісове, дурна цибуля. Параўн. таксама мудру́шкі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

poised [pɔɪzd] adj.

1. ураўнава́жаны (пра чалавека); які́ паводзіць сябе́ з го́днасцю; які́ не тра́ціць самавало́дання

2. які́ знаходзіцца ў раўнава́зе

3. які́ калышацца; які́ гойдаецца, гайда́ецца

4. віся́чы, падве́шаны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

fair

[fε:r]

a прысто́йны, сумле́нны

er zeigt ein ~es Benéhmen — ён паво́дзіць сябе́ прысто́йна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

фальшы́віць, ‑шыўлю, ‑шывіш, ‑шывіць; незак.

1. Паводзіць сябе фальшыва, няшчыра, крывадушнічаць. І яшчэ адно пачуццё нараджаецца са скупых запытанняў Васіля — гэта пагарда да кулака, які выкручваецца і фальшывіць. Кучар.

2. Утвараць фальшывыя гукі. Смешна адставіўшы руку са смычком, [Валерый] аднастайна цягнуў адну і тую ж ноту. «Аднак жа ён страшэнна фальшывіць», — здзівіўся юнак. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Алю́каць ’зрабіць каго-небудзь маркотным’ (Нас.), алюканы частай лаянкай даведзены да маркотнага стану’ (Нас.). Параўн. рус. улюлюкать, заулюлюкать і літ. lelióti, alióti ’гнаць з крыкам’, лат. aluties ’паводзіць сябе па-вар’яцку, крычаць, шумець’. Сувязь анаматапаэтычных беларускіх і рускіх слоў з адпаведнымі літоўскімі і лацінскімі акрэсліць цяжка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Раскабо́іна ’свавольнік, гарэза’ (Юрч.). Няясна. Магчыма звязана з прасл. *kobъ, *kobiti, *koběniti (sę) ’быць упартым, супрацівіцца’, параўн. рус. дыял. ко́бый ’чалавек з дрэнным характарам, наравісты’, ко́биться ’паводзіць сябе неспакойна’, ко́бень ’той, хто ўпарціцца, не слухаецца’, гл. ЭССЯ, 10, 88, 92, 101. Прыстаўка можа мець узмацняльнае значэнне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

niestosownie

недарэчы; не да месца; неналежным чынам; неналежна;

zachowywać się niestosownie — паводзіць (трымаць) сябе неналежна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kälbern

1.

гл. kalben

2) прыду́рвацца, паво́дзіць сябе́, як дзіця́

3) груб. рыга́ць, ванітава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

conduct​2 [kənˈdʌkt] v.

1. ве́сці, право́дзіць (сход, работу); кірава́ць

2. : conduct oneself fml паво́дзіць сябе́

3. дырыжы́раваць

4. право́дзіць (цяпло, электрычнасць)

5. суправаджа́ць, вадзі́ць;

a conducted tour вандро́ўка (экску́рсія) у суправаджэ́нні гі́да

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пая́ц

(іт. pagliaccio, ад paglia = салома)

1) камічны персанаж старадаўняга народнага італьянскага тэатра;

2) уст. клоун у цырку, балагане;

3) перан. чалавек, які крыўляецца, паводзіць сябе як клоун.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)