намы́ць
1. wáschen* vt, spülen vt;
намы́ць по́суду Geschírr spülen [ábwaschen*];
намы́ць кош бялі́зны éinen Korb Wäsche wáschen*;
2. геал (дабыць прамыўкай) durch Wáschen [Áuswaschen] gewínnen*;
3. (нанесці плынню ракі) ánschwemmen vt; ánspülen vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
narobić
зак. нарабіць;
narobić hałasu — нарабіць шуму; узняць галас;
narobić szkody — нарабіць шкоды; нанесці ўрон; нашкодзіць;
narobić bigosu — заварыць кашу
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
нано́сіць гл нанесці
4.нано́сны
1. спец (глеба) Schwemm-, alluvial [-vi´ɑ:l], án geschwemmt; ángeweht; áufgeschüttet (штучна нанесены);
нано́сіць пясо́к Schwémmsand m -(e)s, -e;
2. перан (чужы) fremd; übernómmen, entléhnt;
нано́сіць ўплыў frémder Éinfluss
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
закаці́ць
1. róllen vt (за што-н, пад што-н hinter, únter A);
2. разм (нанесці ўдар) verábreichen vt, lángen vt;
закаці́ць апляву́ху éine Óhrfeige verpássen, éine lángen [herúnterhauen*];
◊ закаці́ць во́чы die Áugen verdréhen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
наве́яць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак., што і чаго.
1. Веючы, ачысціць нейкую колькасць збожжа. Навеяць мех жыта.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Нанесці, прынесці ветрам. Навеяла завіруха гурбы снегу.
3. перан. Выклікаць у каго‑н. пэўны настрой, думкі і пад., прывесці ў пэўны душэўны стан. Адзінота навеяла сум. □ Успамін пра маці адразу навеяў смутак на Грышаў твар. Пальчэўскі. І навеюць думак многа Мне пра мілую дзяўчынку Далі тыя і дарогі. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
надзьму́ць, ‑дзьму, ‑дзьмеш, ‑дзьме; ‑дзьмём, ‑дзьмяце; зак.
1. што. Напоўніць паветрам або газам, зрабіць пругкім. Надзьмуць мяч. Надзьмуць веласіпедную камеру. □ [Незнаёмы:] — Кожны [дымавы] патрон можа надзьмуць гумавую лодку нават пад вадою за секунду. Ваданосаў. // Нацягнуць што‑н. ветрам. Надзьмуць парус.
2. чаго. Нанесці ветрам. Вецер надзьмуў пылу. / у безас. ужыв. [Васіль] апусціў стрэльбу руляй уніз, каб не надзьмула снегу. Колас.
3. безас. Разм. Ад ветру, скразняку і пад. прастудзіцца, захварэць. Надзьмула ў вуха.
•••
Надзьмуць губы — пакрыўдзіцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
obrazić
зак.
1. нанесці цялеснае калечанне; пакалечыць;
2. абразіць, зняважыць;
obrazić kogo do żywego — вельмі моцна каго зняважыць, закрануць за жывое
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
zúsetzen
1.
vt дадава́ць, прыбаўля́ць
2.
vi (D)
1)
dem Féinde schwer ~ — нане́сці праці́ўніку вялі́кія стра́ты
2) насяда́ць; дакуча́ць [назаля́ць] каму́-н. (пытаннямі)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
дзяле́нне ср., в разн. знач. деле́ние; (на члены — ещё) члене́ние;
дз. на ча́сткі — деле́ние (члене́ние) на ча́сти;
зрабі́ць дз. трохчле́на на двухчле́н — произвести́ деле́ние трёхчле́на на двучле́н;
асно́ва ~ння — основа́ние деле́ния;
дз. кле́ткі — деле́ние кле́тки;
нане́сці ~нні — нанести́ деле́ния
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
пазапі́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
1. Запісаць, занесці на паперу ўсё, многае. Пазапісваць свае думкі.
2. Запісаць, нанесці на плёнку, пласцінку ўсё, многае. Пазапісваць песні.
3. Унесці ў спіс, рэестр і пад. усіх, многіх або ўсё, многае. [Сакратар райкома] пазапісваў іхнія прозвішчы і паабяцаў выклікаць, калі што-небудзь надарыцца. Карпюк. // Уключыць у лік каго‑н. усіх, многіх. Пазапісваць у сведкі.
4. Разм. Скласці дакумент аб перадачы каму‑н. усяго або часткі чаго‑н. Пазапісваць рэчы на сына.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)