Разм. Пытляваная мука. Добра было сядзець побач на мяккіх мяхах яшчэ цёплай пытляванкі.Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Разо́ўка ’мука грубага памолу’ (Сл. ПЗБ), ’мука з абдзіранага зерня’ (Сцяшк.), ’сорт пшанічнай мукі’ (Ян.), разо́вы ’буйна змолаты’ (Сл. ПЗБ), укр.разо́вка ’груба змолатая мука’, разо́ви́й ’хлеб з мукі грубага памолу’, польск.razować ’малоць збожжа на муку’, razowy ’адзін раз змолатая мука’, ’хлеб з разовай мукі’. Ад раз ’адзін’, паколькі разовай называлі муку, якую малолі толькі адзін раз.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
маніёк, ‑у, м.
1. Вечназялёная, трапічная кустовая расліна сямейства малачаевых, з карэнняў якога атрымліваюць муку.
2.Мука з карэнняў гэтай расліны.
[Ісп. manioca ад інд. mandihoca.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
śruta
ж.с.-г.
1.мука грубага памолу;
śruta żytnia — жытняя мука грубага памолу;
śruta jęczmienna — ячная мука грубага памолу;
2. драблёнае, кармавое збожжа
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Qual
f -, -en паку́та, му́ка
schöpferische ~en — паку́ты тво́рчасці
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
во́сыпка, ‑і, ДМ ‑пцы, ж.
Мука (звычайна з аўса ў сумесі з іншым збожжам), якой абмешваюць або пасыпаюць корм жывёле; вобмешка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тапіёка, ‑і, ДМ ‑піёцы, ж.
1. Крухмалістае рэчыва, якое здабываецца з клубняў расліны маніёку.
2.Мука або крупы з гэтага рэчыва.
[Партуг. tapioca.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
mączka
ж.
1.мука (дробнага памолу);
mączka ziemniaczana — крухмал;
mączka kostna — касцявая (касцяная) мука;
mączka rybna — рыбная мука;
2.бат. крухмал;
3.уст. цукар-пясок
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Дыле́ць ’імжэць’ (Жд. 1). Няясна. Магчыма, звязана з дыл, дыло́к (гл.) ’мяккая мука, парашок’. Тады тут метафара (’дробны парашок, мука’ > ’дробны дожджык’ > ’імжэць’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
алейро́н
(гр. aleuron = мука)
бялковыя зерні ў клетках насення злакаў і іншых раслін.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)