жадо́ба, ‑ы.

Разм.

1. ж. Моцнае жаданне чаго‑н. Жадоба подзвігу. □ Як ні стараўся бацька, усё роўна ў нас у жадобу была крошка хлеба. «Беларусь».

2. м. і ж. Скупы чалавек, скнара. [Віцька:] — Ого, спытацца! Скулу ты з яго возьмеш: жадоба. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгу́л, ‑у, м.

1. Моцнае, буйнае праяўленне чаго‑н. Разгул рэакцыі. □ О, колькі гэтая сям’я пагаравала ў часы бандыцкага разгулу, колькі начэй прасядзела гэта Малка з малымі дзецьмі ў гушчары азёрнага чароту. Сташэўскі.

2. Нястрымнае, буйна-вясёлае правядзенне часу; п’янства, папойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

behemoth

[bɪˈhi:mɑ:Ө]

n.

бэгэмо́т -а m.

а) біблі́йная пачва́ра

б) вялі́кі мо́цны зьвер, не́шта вялі́кае й мо́цнае

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Begíerde

f -, -n (мо́цнае) жада́нне; хці́васць; стра́сць, юр (nach D – да чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Affékt

m -(e)s, -e (мо́цнае) хвалява́нне, афе́кт

in ~ geráten* — выхо́дзіць з сябе́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

aspiration [ˌæspəˈreɪʃn] n.

1. імкне́нне, мо́цнае жада́нне, пра́га;

I didn’t realize he had political aspirations. Я не ўсведамляла, што ў яго былі палітычныя амбіцыі.

2. ling. прыдыха́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аза́рт

(фр. hasard = выпадак, выпадковасць; рызыка, ад ар. az-zahr = ігральная костка)

моцнае захапленне, заўзятасць, запал (напр. спартыўны а.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Прыбагну́цца ’ўздумацца’: пе́вень, як колі́ ему́ прыбагне́цца, покрычы́ць, кукарэ́куе (ПСл). Належыць да агульнага ўсходнепалескага лексічнага фонду, параўн. укр. приба́гти́, прибагну́ты, прибага́ти ’мець, займець моцнае жаданне’ — прэфіксальнае ўтварэнне ад багти́ < прасл. *bažěti, *bažati < *bagēti (падрабязна гл. ЭССЯ, 1, 172–173; ЕСУМ, 1, 111). Гл. бажаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шаламі́ць, ‑ламлю, ‑ломіш, ‑ломіць; незак., каго-што.

1. Ашаламляць, рабіць моцнае ўражанне, прыводзіць у замяшанне. Гэтак шаломіць чалавека раптоўны гром, маланка ў цёмнай ночы, зычны стук гарматы, што знянацку парушае цішу. Гартны.

2. П’яніць, адурманьваць. Піва шаломіць стомленыя галовы, робіцца трохі весялей. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

crush​1 [krʌʃ] n.

1. вялі́кі нато́ўп; тлум

2. ціскані́на, таўкатня́

3. фрукто́вы сок

4. мо́цнае і каро́ткае захапле́нне;

have a crush on smb. мо́цна захапля́цца кім-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)