З. з вобразам (пра акцёра: пераўвасобіцца ў мастацкі вобраз).
|| незак.зжыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ампі́р, ‑у, м.
Мастацкі стыль, які ўзнік у часы Напалеона I, пашыраны галоўным чынам у архітэктуры і прыкладным мастацтве; позні класіцызм. Будынак у стылі ампір.
[Ад фр. empire — імперыя.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
а́ўтарства, ‑а, н.
Прыналежнасць твора аўтару. Як адно з першых заканамерна ўзнікае.. пытанне адносна аўтарства ілюстрацый і аздоб, якія падалі выданням Скарыны такі высокі мастацкі ўзровень.Ліс.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
начы́таны, ‑ая, ‑ае.
Які набыў грунтоўныя веды ў выніку чытання. С.К. Мяржынскі быў чалавекам начытаным, меў добры мастацкі густ.Шкраба.Галя вельмі разумная і начытаная дзяўчына.Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абра́міць, -млю, -міш, -міць; -млены; зак., што (спец.).
1. Уставіць у раму.
А. партрэт.
2.перан. Акружыць сабой што-н., размяшчацца вакол чаго-н., акружаючы як рамкай.
3.спец. Уводзіць абрамленне ў мастацкі твор; служыць абрамленнем у мастацкім творы.
|| незак.абрамля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз.абрамле́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прадэкламава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; зак., што і без дап.
1. Выразна прачытаць мастацкі твор. Смялей і з большым захапленнем прадэкламаваў Сымон другі раз [верш].Колас.
2.перан. Штучна, узнёсла прагаварыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кінарама́н
(ад кіна- + раман)
мастацкікінафільм, які ахоплівае шырокае кола жыццёвых з’яў і падзей.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
гумарэ́ска, ‑і, ДМ ‑сны; Рмн. ‑сак; ж.
Невялікі літаратурна-мастацкі або музычны твор жартоўнага, гумарыстычнага характару. Музычная гумарэска. □ Для першых гумарэсак К. Крапівы характэрны незласлівыя, жартоўныя інтанацыі.Казека.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
саіска́нне, ‑я, н.
Імкненне атрымаць якое‑н. званне, прэмію і пад. за навуковую працу або за мастацкі твор. Саісканне вучонай ступені кандыдата філалагічных навук. Вылучэнне кнігі на саісканне прэміі ВЛКСМ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
méisterhaft, méisterlich
1.
a майстэ́рскі, уме́лы; маста́цкі
2.
adv па-майстэ́рску, уме́ла
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)