гіяліно́з
(ад
змена тканак арганізма, якая характарызуецца з’яўленнем па-за клеткамі тканак аднародных паўпразрыстых шчыльных бялковых
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
гіяліно́з
(ад
змена тканак арганізма, якая характарызуецца з’яўленнем па-за клеткамі тканак аднародных паўпразрыстых шчыльных бялковых
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ГАЛАНТАРЭ́Я
(
гандлёвая назва прадметаў упрыгожання, туалету і асабістага ўжытку. Асартымент галантарэі з улікам зыходных матэрыялаў зведзены ў групы: тэкстыльную (стужкі, тасьмы, гальштукі і
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
мілані́т
(ад
сланцаватая метамарфічная горная парода, якая ўтварылася пры руху
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
волне́ние
прийти́ в волне́ние усхвалява́цца, захвалява́цца;
волне́ния наро́дных масс хвалява́нні наро́дных
в волне́нии усхвалява́на, хвалю́ючыся;
с волне́нием хвалю́ючыся.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абмежава́ны, ‑ая, ‑ае.
1.
2.
3.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гушчыня́, ‑і,
1. Уласцівасць і стан густога.
2. Тое, што і гушчар.
3. Тое, што і гушча (у 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
палі́тыка, -і,
1. Дзейнасць органаў дзяржаўнай улады і дзяржаўнага кіравання, якая адлюстроўвае грамадскі лад і эканамічную структуру краіны, а таксама дзейнасць грамадскіх класаў, партый і
2. Падзеі і пытанні грамадскага, дзяржаўнага жыцця.
3. Характар дзеянняў, накіраваных на дасягненне таго, што вызначае адносіны з людзьмі (
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мабі́лі
[
асобыя часці ўзброеных сіл Францыі другой
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
прадстаўля́ць
1. (к награде, ордену) представля́ть;
2. (доставлять, подавать) представля́ть;
3. (при знакомстве) представля́ть, называ́ть;
4. (быть представителем) представля́ть;
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
індывідуа́льнасць, ‑і,
1. Сукупнасць характэрных, адметных рыс, якія вылучаюць якую‑н. асобу або з’яву.
2. Чалавек як уладальнік і носьбіт асабістых, характэрных для яго рыс, асаблівасцей; асоба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)