Verbum

ку́калка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Насякомае на стадыі свайго развіцця, калі знікаюць лічынкавыя органы і развіваюцца органы дарослага насякомага.

скака́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Спартыўны інвентар у выглядзе шнура, цераз які скачуць, круцячы і перакідваючы яго цераз галаву.

тачы́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Інструмент для вастрэння нажоў, брытваў і пад.

2. Прыстасаванне для завострывання алоўкаў (разм.).

труска́лкі, -лак, адз. труска́лка, -і, ДМ -лцы, ж.

Тое, што і клубніцы.

У садзе спеюць т.

|| прым. труска́лачны, -ая, -ае.

Трускалачнае варэнне.

тубы́лец, -льца, мн. -льцы, -льцаў, м.

Тое, што і туземец.

|| ж. тубы́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак.

|| прым. тубы́льскі, -ая, -ае.

барахо́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж. (разм.).

Рынак, дзе прадаюць з рук розныя, пераважна ўжываныя, рэчы.

З самай раніцы гудзе б.

бу́рбалка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Паветраны шарык у вадзе або іншай вадкасці.

◊

Пускаць бурбалкі (разм.) — тануць, тапіцца, гінуць у вадзе.

пастая́лец, -льца, мн. -льцы, -льцаў, м. (разм.).

Жыхар, асоба, якая часова жыве ў нанятай кватэры.

|| ж. пастая́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак.

са́жалка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Штучны вадаём.

2. Садок для рыбы.

|| прым. са́жалкавы, -ая, -ае (спец.).

Сажалкавая рыбная гаспадарка.