дырэкто́рыя

(фр. Directoire, ад с.-лац. directorium = кіраўніцтва)

калегія кіраўнікоў некаторых дзяржаў у пэўныя гістарычныя моманты, напр. урад Французскай рэспублікі ў 1795—1799 гг.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

management

[ˈmænɪdʒmənt]

n.

1) кантро́ль -ю m.; нагля́д -у m.; кірава́ньне n.

2) кіраўні́цтва n., дырэ́кцыя, адміністра́цыя f., мэ́нэджмэнт -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

манда́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мандата. Мандатная камісія (камісія, якая правярае паўнамоцтвы ўдзельнікаў з’ездаў, канферэнцый). Мандатныя тэрыторыі (былыя германскія калоніі і частка тэрыторыя былой Асманскай імперыі, захопленыя пасля першай сусветнай вайны Англіяй, Францыяй, ЗША і перададзеныя пад іх кіраўніцтва па мандату Лігі нацый).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узнача́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.

Стаць на чале каго‑, чаго‑н., узяць на сябе кіраўніцтва кім‑, чым‑н. Узначаліць партызанскі атрад. Узначаліць будаўніцтва завода. □ Камандзір пяхотнага палка ўзначаліў усю групоўку. Няхай. Згуртавалі калектыў, узначалілі барацьбу за тэмпы і якасць камуністы і камсамольцы. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

headquarters

[ˈhed,kwɔrtərz]

n., pl. or sing.

1) Milit. штаб -у m., штаб-кватэ́ра f.; о́рган кірава́ньня

2) гало́ўнае кіраўні́цтва, цэ́нтар -ру m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ста́ўка​III ж вайск

1. (месцазнаходжанне камандавання) Háuptquartier n -s, -e;

ста́ўка гало́ўнага кама́ндавання Gróßes Háuptquartier;

2. (найвышэйшы орган кіраўніцтва на час вайны) Óberkommando n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ана́рхія

(гр. anarchia = безуладдзе)

1) адсутнасць кіраўніцтва, безуладдзе;

2) перан. адсутнасць арганізаванасці, бяспланавасць, стыхійнасць (напр. а. вытворчасці).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

кура́тар

(лац. curator = апякун)

асоба, якой даручана кіраўніцтва, нагляд за кім-н., чым-н. (напр. к. групы).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

операти́вный

1. мед. аперацы́йны;

операти́вное вмеша́тельство аперацы́йнае ўмяша́нне;

2. аператы́ўны;

операти́вное руково́дство аператы́ўнае кіраўні́цтва;

операти́вная сво́дка аператы́ўная зво́дка;

операти́вная гру́ппа аператы́ўная гру́па.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

włodarz

м.

1. кніжн. галава; кіраўнік; гаспадар;

~e miasta — кіраўніцтва горада;

2. уст. стараста

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)