копти́ть несов.

1. (вялить в дыму) вэ́ндзіць;

2. (испускать копоть) курэ́ць, куро́дыміць, курады́міць;

ла́мпа копти́т ля́мпа куры́ць;

3. (покрывать копотью) заку́рваць, закуро́дымліваць, закурады́мліваць;

◊

копти́ть не́бо пренебр. смуро́дзіць свет;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

перестава́ть несов. перастава́ць; пакіда́ць; (утихать) сціха́ць (без неопределённой формы глагола);

он не перестава́л кури́ть ён не перастава́ў (не пакіда́ў) куры́ць;

дождь не перестава́л дождж не сціха́ў (не перастава́ў).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

less​2 [les] adv. (выш. ст. ад little) менш, ме́ней;

You ought to smoke less. Вам трэба менш курыць/паліць;

less interesting/serious менш ціка́вы/сур’ёзны

♦

less and less усё ме́ней і ме́ней;

none the less тым не менш

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

quit [kwɪt] v. infml

1. пакіда́ць, кіда́ць;

quit one’s family кі́нуць сям’ю́;

quit the place перасялі́цца ў і́ншае ме́сца

2. кіда́ць, канча́ць, спыня́ць;

quit smoking кі́нуць куры́ць;

quit school кі́нуць шко́лу

3. спыня́ць спро́бы; адмаўля́цца ад спро́бы зрабі́ць (што-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

піць, п’ю, п’еш, п’е; п’ём, п’яце́, п’юць; піў, піла́, -ло́; пі; пі́ты; незак.

1. што і без дап. Глытаць вадкасць.

П. каву.

Хочацца п.

2. Тое ж пра віно, спіртныя напіткі.

П. за чыё-н. здароўе.

Пі — хоць заліся! (пра вялікую колькасць спіртных напіткаў; разм.).

3. Ужываць спіртное; п’янстваваць.

Муж не п’е і не курыць.

П. без просыпу.

◊

Як піць даць (разм.) — напэўна, абавязкова.

|| зак. вы́піць, -п’ю, -п’еш, -п’е; -і́ты (да 1 і 2 знач.).

|| наз. піццё, -я́, н. і пітво́, -а́, н. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пыл, -у, м.

1. Найдрабнейшыя сухія часцінкі, якія лятаюць у паветры або аселі на паверхню чаго-н.

Сціраць п. з мэблі.

Дарожны п.

Аж п. курыць.

П. у вочы пускаць (перан.: хвалячыся, абманваць; разм.).

2. Тое, што і пылок (у 2 знач.).

|| памянш. пыло́к, -лку́, м. (да 1 знач.).

|| павел. пылі́шча, -а, н. (да 1 знач.; разм.).

|| прым. пы́льны, -ая, -ае (да 1 знач.) і пылавы́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

Пыльнае паветра.

Пылавыя буры (буры, якія ўзнімаюць пыл, пясок, слаі ўрадлівай глебы і пераносяць іх за тысячы кіламетраў).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

смалі́ць², смалю́, сма́ліш, сма́ліць; сма́лены; незак.

1. каго-што. Апякаць агнём, чымсьці гарачым.

С. пальцы запалкай.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Абдаваць гарачынёй, прыпякаць (пра сонца).

Нясцерпна смаліць сонца.

3. каго-што. Абпальваючы агнём, знішчаць рэштку пуху, шэрсці і пад.

С. свінню.

С. качку.

4. што і без дап. Курыць (разм.).

Цэлы дзень дзед смаліць люльку за люлькай.

|| зак. абсмалі́ць, -смалю́, -сма́ліш, -сма́ліць; -сма́лены (да 1 і 3 знач.) і асмалі́ць, асмалю́, асма́ліш, асма́ліць; асма́лены (да 1 і 3 знач.).

|| наз. смале́нне, -я, н. (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

unterságen

vt забараня́ць

das Betréten des Gártens ist unterságt — увахо́д у сад забаро́нены

das Ráuchen ist unterságt — куры́ць забаро́нена (надпіс)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

smoke​1 [sməʊk] n.

1. дым

2. infml курэ́нне, пале́нне;

a break for a smoke пераку́р;

have a smokе куры́ць

♦

go up in smoke згарэ́ць ушчэ́нт;

like smoke мі́гам, умо́мант;

there is no smoke without fire BrE няма́ ды́му без агню́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ку́рак 1, куракі́ ’петлі ў лапцях, куды зацягваліся аборы’ (Сл. паўн.-зах., Касп., Шатал., Нар. сл., Жд. 2). Параўн. польск. kurek у другасным значэнні ’кран’ (= ’што адкрывае і замыкае’). Націск і суфіксацыя сведчаць на карысць польскага ўплыву (параўн. Слаўскі, 3, 400).

Ку́рак 2 ’трэска (гнілая)’ (Мат. Гом.). Да курыць (гл.). Параўн. гніць і тлець як сінонімы.

Кура́к ’пеўнік’ (Яўс., Вяр.). Гл. кур.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)