гарлапа́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак., што і без дап.

Разм. Моцна, на ўсё горла крычаць, пець; гарланіць. Недзе кудахтаюць куры, гарлапаніць певень. Бажко. У .. шынку ўжо гарлапанілі песню. Асіпенка. // Крыкліва гаварыць, спрачацца, дамагаючыся свайго.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Radáu

m -s ля́мант, го́ман, крык, сканда́л;

~ máchen гамані́ць, крыча́ць, сканда́ліць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

storm​2 [stɔ:m] v.

1. бушава́ць, штармі́ць, штармава́ць

2. крыча́ць, гарачы́цца; шале́ць ад зло́сці;

storm at smb. напада́ць на каго́-н.

3. mil. штурмава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hurrah!

[həˈrɑ:]

1.

interj.

ура́!

2.

v.i.

крыча́ць “ура́”, віта́ць

3.

v.t.

віта́ць, сустрака́ць каго́ кры́камі “ура́!”

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Рапетава́ць ’крычаць, лямантаваць’ (Ян.). Гл. рэпетаваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сягава́ць ’крычаць, лямантаваць’ (Сцяшк. Сл.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Зі́каць ’груба пакрыкваць’ (слонім., клец., Жыв. сл.). Рус. дыял. зыкать ’крычаць’, ’бегаць ад укусаў’ (ад зык 1 ’рэзкі гук’ і зык 2 ’авадзень’ > ’непакой ад аваднёў’), зи́кать ’бегаць ад укусаў’, укр. зикати ’крычаць’. Зікаць, відаць, кантамінацыя не поўнасцю зафіксаваных у бел. мове форм і значэнняў, адпаведных рус.: зыкаць дало значэнне ’крычаць’, а зікаць — форму. Параўн. зыкацца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пакры́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Крычаць зрэдку, час ад часу. Ляскалі пугі, пакрыквалі фурманы, рыпелі і грукацелі колы. Хомчанка. Недзе ў гушчары пакрыкваў драч. Грахоўскі. // Камандаваць, распараджацца, павышаючы голас. Санітары безуважна пакрыквалі: — Дарогу, дарогу! Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сельсаве́тчык, ‑а, м.

Разм. Работнік сельскага Савета. З-за стала сельсаветчык гаворыць сходу: — Збіраецеся вы ўжо колькі раз. Трэба вырашыць, як зрабіць, ці ў калектыў пойдзеце, ці ўсе за хутары свае крычаць будзеце яшчэ. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Кві́каць ’крычаць (пра качаня)’ (ТС). Гл. квік.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)