крутня́, ‑і, ж.

Разм.

1. Дзеянне паводле дзеясл. круціць (у 2, 6 знач.).

2. Дзеянне паводле дзеясл. круціцца (у 2, 4, 5 і 7 знач.).

3. Падман, махлярства. Адбыў кару, вярнуўся ў сяло — ну, думалі, зразумеў ён, што крутнёй ды зладзействам на свеце не пражывеш. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

про́ці, прыназ.

Разм. Тое, што і супраць. [Марыля:] Што адзін зробіш проці ўсіх? Не ідуць, мой сынок, рэчкі ўгару і не круціцца крылле ў ветраку проці ветру. Купала. І наш асёл за працу ўзяўся шчыра: Як можна, вушы свае шырай Ён растапырыў, распрастаў І проці сонца стаў. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

obiegać

незак.

1. абягаць, абабягаць;

2. круціцца; вярцецца; рабіць абароты;

2. прабягаць; пралятаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Круцёлка 1 ’крутарэлі’ (Нар. словатв., Некр., ТС). Да круціць 1 (гл.).

Круцёлка 2 ’легкадумная жанчына’ (Жд. 2, Бяльк., Ян.). Да круціцца, круціць 2 (гл.).

Круцёлка 3 ’народны танец’ (Федар. VII, Мат. Гом.). Да круціць 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

варо́чацца

1. (з боку на бок) sich hin und her wérfen*, sich (herúm)wälzen;

2. (круціцца) sich dréhen, sich wénden*;

2. (хіліцца) sich néigen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

падве́й ​1, ‑ю, м.

Шматгадовая балотная травяністая расліна сямейства асаковых, насенне якой мае доўгія бліскучыя белыя валасні.

падве́й ​2, ‑ю, м.

1. У старажытнай міфалогіі беларусаў — злы дух, які круціцца ў віхры, прыносіць разбурэнні і незвычайныя хваробы.

2. Уст. Хвароба, якая здараецца, калі прахопіць скразняком; параліч. У хворай падвей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мітусіцца, круціцца, таўчыся; таўпехацца (разм.); біцца, кідацца (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

буксава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; незак.

Круціцца, не рухаючыся з месца (пра колы аўтамабіля, паравоза і пад.). Матор раве, заднія колы буксуюць, а машына стаіць. Хомчанка. // Пра аўтамабіль і пад., у якога колы круцяцца на адным месцы. Ехаць прыйшлося доўга, машыны часта буксавалі. Новікаў. // перан. Не рухацца наперад, таптацца на адным месцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ело́зить несов., прост., обл.

1. (ползать) по́ўзаць, ла́зіць;

2. (вертеться, суетиться) со́ўгацца, круці́цца, мітусі́цца;

3. (возить, тереть чем по чему-л.) со́ўгаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

swirl​2 [swɜ:l] v. круці́цца ў віры́; вірава́ць; не́сціся віху́рай;

The withered leaves were swirled round by the wind. Вецер кружыў сухое лісце;

Smoke swirled up the chimney. Дым уздымаўся над комінам клубамі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)